پتروشیمی تبریز در آخرین فراخوان استخدامی، متقاضیان را به بومیهای ۴ استان آذرینشین کشور محدود کرده است. به عبارت دیگر استخدام در یکی از صنایع ملی در کشور، با این بدعت پتروشیمی تبریز منحصر به یک امتیاز قومی شده است. صنعتی که از امکانات، منابع و بودجه ملی برای رشد و توسعه استفاده کرده و به وقت تقسیم منافع، چیزی به جز قومگرایی را معیار قرار نمیدهد. این دستفرمان، دقیقا در راستای بسترسازی برای خواب شومی است که تجزیهطلبان برای تمامیت ارضی ایران دیدهاند.