سرود «ای ایران»، علاوه بر ویژگی‌های ظاهری، ویژگی‌های پنهان نیز دارد که آن را به اثری کم‌نظیر تبدیل کرده است. در این سروده خبری از «نفرت» از دیگری نیست. با اینکه منطق وجودی آن با دوران اشغال در جنگ دوم گره خورده است؛ اما متن آن از بغض یا داوری نسبت به یک دشمن متعین فراغت دارد.

در همین ابتدا تاکید کنم که جزایر بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزئی جدایی‌ناپذیر از خاک ایران است، همان‌طور که مثلا مشهد، کرج و تبریز هستند. در این مورد حتی جای هیچ بحث و سخنی هم نیست. این یک اصل خدشه‌ناپذیر در دنیای امروز که همه چیز جغرافیا است و مبتنی بر دولت_ملت در یک سرزمین متحد تعریف می‌شود.

موضوع مهاجران غیرقانونی تبدیل به محل بحث جامعه ایران شده است. اما چگونه می‌توان ابعاد این پدیده را بهتر درک کرد؟ ابتدا اندکی تاریخ معاصر افغانستان را از منظر مهاجرین غیرقانونی افغانی مرور کنیم. اگر از بخش بزرگی از افراد سن و سال‌دار افغانی بپرسید در افغانستان مشغول به چه کاری بودید سریعا جواب می‌دهند با کفار جهاد می‌کردیم. در ادامه بپرسد کدام کفار؟ می‌گویند دولت ببرک کارمل و دولت داکتر نجیب.

اکنون ابزارهایی امکان تبدیل به جنگ‌افزار پیدا کرده‌اند که بر اساس عقل سلیم نمی‌بایست چنین باشند. ‌مهم‌تر اینکه اراده کاربرد این جنگ‌افزارهای نوین نیز به روشنی وجود دارد. اینکه ابزار غربی است، کاربر عبری و قربانی عرب، اصل مسأله را دگرگون نمی‌کند. ‏در زمان و مکانی دیگر از جهان، ابزار می‌تواند چینی باشد، کاربر روسی و قربانی آنگلوساکسون…

مطلب «روان‌شناسی استعفا‌های محمدجواد ظریف» با واکنش‌های متعدد و متفاوت دیپلمات‌ها مواجه شد که برخی با بیان خاطراتی از وزیر خارجه اسبق مدعای اصلی آن مطلب را تأیید و برخی برآشفته شده و مخالف آن بودند. اما مهم‌ترین واکنشی که انگیزه‌بخش نوشتن مطلب کنونی شد، تمایل برخی به بسط ایده‌های روان‌شناختی آن مطلب بود.

کشوری که جاده و راه ندارد، چگونه می تواند از توسعه و رشد بگوید و به رشد و توسعه برسد؟!

اگرچه بسیاری از نارسایی‌ها در زیرساخت‌های مملکت و در شهر‌های گوناگون وجود دارد لیکن هیچ کدام از آنها به اندازه نارسایی در زیرساخت‌های ورزشی نمی‌تواند بازتاب داشته یا اینکه مستقیماً عمده جمعیت کشور را از آن مطلع و متاثر نماید.

محمدجواد ظریف در عمده سال‌های عمرش در صدر بوده و نمی‌تواند نادیده‌گرفته‌شدن را تحمل کند. او حتی به نوعی در توجیه استعفایش بعد از آمدن «بشار اسد» به تهران، معترض این شد که مقام وزارت خارجه نادیده گرفته شده اما در خوانشی دیگر، آن مقام متعلق به ظریف بود که نادیده گرفته شده بود و او چنین چیزی را برنمی‌تابد. نه از سر کبر و غرور بلکه از سر ذات و طبع تربیتی‌اش…

پروفسور جلال شنگور، استاد جغرافیا و زمین‌شناسی ترکیه، در مصاحبه‌ای می‌گوید که ژنِ تُرک در آسیای میانه، اکثریت است و درصدِ فراوانی آن در آناتولی، هفت درصد تعیین شده است.

آقای دکتر خاندوزی! باور بفرمایید اداره اقتصاد، نیازمند درک عمیق این علم و شناخت همه دیدگاه‌ها از جمله جریان اصلی اقتصاد و البته مدیریت اقتصاد یعنی تخصیص منابع با در نظر گرفتن قیود معادله و یا همان بهینه سازی مقید است...