علیرضا خوشبخت در پایان نامه: فصل سوم، قسمت چهارم
فراز و فرود اصلاحات در ایران در آینه تئوری «حکومتهای هیبریدی»
این پژوهش با بررسی دوره اصلاحات ایران (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴) نشان میدهد که نظریههای کلاسیک «گذار به دموکراسی» به تنهایی توان تبیین تحولات این دوره را ندارند، زیرا جمهوری اسلامی در این زمان ویژگیهای یک «نظام هیبریدی» را داشته که ترکیبی از عناصر دموکراتیک و غیردموکراتیک است. یافتهها حاکی از آن است که بخشی از تغییرات این دوره در چارچوب دینامیسم درونی چنین نظامی و بخشی دیگر تحت تأثیر رویدادهای خاص سیاسی رقم خورده است. نتیجهگیری پژوهش، ارائه یک الگوی تلفیقی از نظریه گذار به دموکراسی و نظریه رژیمهای هیبریدی است که میتواند تبیینی جامعتر از فراز و فرود جریان اصلاحات و نیز فهم بهتر سیاست امروز ایران فراهم کند.