یکی از عجیبترین واکنشها متعلق به هومن عسکری، گزارشگر و پژوهشگر مستند سه قسمتی «شرقی غمگین» بود. «بعید است که ادعاهای رفیقدوست درباره قتل فریدون فرخزاد و اجرای آن به دست جداییطلبان باسک صحت داشته باشد. فریدون در روز قتل گفته بود قرار است با دوستانی ایرانی ملاقات کند. برای مهمانانش سفره پهن کرده بود، خورش بادمجان درست کرده بود و چای آورده بود.»
اظهارات اخیر محسن رفیقدوست درباره ترورهای سیاسی خارج از کشور واکنشهای گستردهای را به دنبال داشته است. درحالیکه دفتر وی علت این سخنان را عوارض جراحی مغز عنوان کرده اما متخصصان مغز و اعصاب، از جمله دکتر بابک قرائی مقدم، این توجیه را کاملاً غیرعلمی و مردود دانستهاند. «بررسی مصاحبهها نشان میدهد که رفیقدوست بدون هیچگونه نشانهای از اختلال شناختی، با تسلط و حافظه قوی صحبت کرده و بهطور دقیق خاطرات چندین دهه پیش را بازگو کرده است. همین امر، ادعای تأثیر جراحی بر اظهارات او را بیاعتبار میکند. علاوه بر این، تناقض دیگری که در این ماجرا دیده میشود، ادامه مسئولیتهای رفیقدوست در هیئتمدیرههای مختلف و دفتر رسمی وی است.» اگر او به دلیل وضعیت سلامتی قادر به ارائه اظهارات دقیق نیست، چرا همچنان در امور اجرایی و مدیریتی نقش دارد؟
سی سال باید میگذشت تا دومین «رفیقدوستگیت» بعد از اختلاس ۱۲۳ میلیاردی رقم بخورد؛ محسن رفیق دوست وزیر اسبق سپاه در ۸۴ سالگی ادعاهای تکاندهندهای در مورد ترورهایی مطرح کرده که دههها محل ابهام و بحث بودهاند. ترور مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از ایران که هرگز ابعاد و عاملان آن روشن نشده بود. اظهارات تازه رفیقدوست درباره این ترورها آنقدر پربازتاب بودهاند که فقط در یک مورد، صفحه ویکیپدیا عنوان رفیقدوست را به «تروریست و نظامی ایرانی» تغییر داده است. عنوانی که با استناد به صفحههای متعدد رسانهها در بازنشر مصاحبه جنجالی رفیقدوست در ادامه نام او آمده است.