چرا بیشتر زنان کار نمی‌کنند

منبع : نیویورک تایمز

ترجمه : مهتاب محمودی

«آیشا» ترجیح می‌دهد در خانه خودش زندگی کند نه والدینش. همچنین دوست دارد شغل، خودروی شخصی، حساب پس‌انداز و مدرک کارشناسی ارشد داشته باشد. اما در ۳۵ سالگی، یک‌دهه پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه جورجیای جنوبی با تخصص خدمات اجتماعی، ناچار است از این اهداف دست بکشد. آیشا شش سال پیش فهمید مادرش رز به بیماری زوال عقل مبتلا شده است و نمی‌تواند به تنهایی زندگی کند. آیشا ناچار است در خانه بماند و از مادرش مراقبت کند.

مسئولیت مراقبت از بستگان سالمند زندگی میلیون‌ها نفر را تغییر می‌دهد. بر اساس آمارهای وزارت کار آمریکا حدود ۱۵ درصد زنان و ۱۳ درصد مردان ۲۵ تا ۴۵ ساله این کشور برای مراقبت از بستگان سالمندشان وقت صرف می‌کنند. برای افراد سنین ۵۵ تا ۶۴ ساله آمریکایی این احتمال به ۲۰ درصد می‌رسد. «ایجن پو»، مدیرعامل موسه «مراقبت از تمام نسل‌ها»، دلیل افزایش تقاضا برای مراقبت‌های سالمندی را ورود کودکان نسل انفجار [1] وارد سن ۷۰ سالگی می‌داند.

در سال ۲۰۰۰ ایالات متحده آمریکا رتبه هفدهم در میان ۳۸ کشور صنعتی عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه ( OECD) را در زمینه مشارکت زنان ۲۴ تا ۵۴ ساله در نیروی کار را داشت. در سال ۲۰۱۷ آمریکا در این زمینه به جایگاه سی‌ام سقوط کرد. در شرایطی که در آمریکا مرخصی والدین و سیاست‌های حمایتی برای مراقبت از کودکان وجود ندارد، نقش‌آفرینی همزمان در جایگاه مادر و نیروی کار برای زنان آمریکایی دشوارتر از زنان در بسیاری از کشورهای توسعه یافته است.

سهم زنان آمریکایی از مشارکت در نیروی کار از دهه ۹۰ تا کنون تغییری نکرده است، در حالی که پیش از آن برای مدتی قریب به ۵۰ سال با افزایشی بی‌وقفه روبه‌رو بود. اقتصاددانان یکی از دلایل این امر را توجه نکردن سیاست‌گذاران به مراقبت‌های سالمندی می‌دانند.

بار مسئولیت مراقبت از سالمندان، که بیشتر بر دوش زنان است، با افزایش امید به زندگی در آمریکا و کاهش جمعیت در سن کار بیشتر شده است. بر اساس آمارهای فدرال رزرو نسبت جمعیت کودکان (افراد ۰-۱۹ سال) و سالمندان (افراد بالای ۶۵ سال) به کل جمعیت آمریکا در حال افزایش است. همین مساله منجر به افزایش نیاز به مراقبت از کودکان و سالمندان در آمریکا خواهد شد.

افزایش نیاز به مراقبت‌های سالمندی به این معنا نیست که همه افراد به ناچار شغل خود را ترک می‌کنند. ۶۰ درصد از افرادی که از سالمندان مراتقبت می‌کنند شاغل هستند. همچنین ۴۵ درصد از افرادی که از سالمندان مراقبت می‌کنند تمام‌وقت کار می‌کنند. با این وجود بر اساس پژوهشی از موسسه «مرکز پیشرفت آمریکایی» که در سال ۲۰۱۶ منتشر شده، خانواده‌های آمریکایی حداقل ۲۸/۹ میلیارد دلار در سال از دستمزد خود را از دست می‌دهند تا از فرزندان یا خویشاوندان بیمارشان مراقبت کنند.

مسئولیت مراقبت از کودکان و سالمندان در آمریکا به اندازه مراقبت‌های سلامت و بهداشت مورد توجه سیاست‌گذاران نبوده است. این مساله معمولا در برنامه‌های انتخاباتی نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری نیز مغفول مانده است. البته به تدریج برخی سیاست‌مداران متوجه اهمیت این مساله شده‌اند. به‌عنوان مثال طرح «بیمه درمانی برای همه» برنی سندرز مزایایی برای مراقبت‌های طولانی مدت را شامل می‌شود. همچنین الیزابت وارن طرح مراقبت از کودکان را پیشنهاد داده که منابع مالی آن از مالیات بر ثروت تامین می‌شود.

به اعتقاد خانم پو هیچ روش امکان‌پذیری در اقتصاد آمریکا وجود ندارد که مردم بتوانند بدون حمایت موسسات مختلف این مراقبت‌ها را مدیریت کنند.

بر اساس مطالعات انجام شده در وزارت کار آمریکا در سال ۲۰۱۵ اگر زنان ۲۰-۶۴ ساله آمریکایی مانند زنان کانادایی یا آلمانی بیشتر در مشاغل رسمی کار می‌کردند مثل زنان کانادایی یا آلمانی احتمالا تعداد زنان شاغل آمریکایی در سال ۲۰۱۴، ۵/۵ میلیون نفر بیشتر می‌شد. همچنین بر اساس یافته‌های این پژوهش در صورت حضور بیشتر زنان در بخش اشتغال رسمی تولید ناخالص داخلی آمریکا ۳/۵ درصد افزایش می‌یافت. دلیل این پیش‌بینی سیاست‌های سخاوتمندانه‌تر مشاغل رسمی در اعطای کمک‌هزینه برای مراقبت از کودکان، بیماران و سالمندان است.

در سال ۲۰۰۴ کالیفرنیا اولین ایالت آمریکا بود که برای مرخصی خانواده مزایایی در نظر گرفت. در این ایالت برای کسانی که نوزاد، خویشاوند بیمار یا نیازمند مراقبت دارند ۶ هفته مرخصی همراه با پرداخت بخشی از حقوق در نظر گرفته شد. تحقیقات نشان داده این قوانین حمایتی باعث شده تعداد مادرانی که یک سال پس از زایمان به کار باز می‌گردند به طرز معناداری افزایش یابد. در مطالعات شواهدی پیدا شده که نشان می‌دهد پرداخت حقوق در زمان مرخصی مشارکت مادران در نیروی کار را افزایش می‌دهد، به ویژه مادرانی که دارای مشاغل کم‌مهارت هستند.

نیمی از آمریکایی‌هایی که به سن ۶۵ سالگی می‌رسند به مراقبت‌های طولانی‌مدت نیاز دارند. دو ماه پیش «آکادمی ملی بیمه اجتماعی» گزارشی منتشر کرد که در آن راهکارهایی ارائه شده برای این که مراقبت از کودکان، سالمندان و بیماران به بسته بیمه اجتماعی آمریکایی‌ها اضافه شود. این طرح هزینه مراقت از کودکان (که هفت درصد درآمد خانواده‌ها را به خود اختصاص داده است) را تامین می‌کند. همچنین با این طرح بخشی از دستمزد افرادی که برای مراقبت از بستگانشان مرخصی می‌گیرند پرداخت می شود. در این طرح ۳۶ هزار و ۵۰۰ دلار بابت مراقبت‌های طولانی‌مدت در طول زندگی پرداخت می‌شود. منابع مالی این طرح ازبخشی از مالیات بر دستمزد افرادی که درآمد سالانه آن‌ها بیش از ۲۰۰ هزار دلار است تامین می‌شود.

اخیرا چندین ایالت و شهرداری مرخصی خانواده و پزشکی همراه با دستمزد را در نظر گرفته‌اند. در بهار سال ۲۰۱۹ واشنگن اولین ایالتی بود که برنامه‌ای گسترده برای بیمه مراقبت‌های طولانی‌مدت اجرا کرد. در این طرح مزایایی برای پوشش هزینه‌هایی مثل دستمزد پرستار خانگی در نظر گرفت. هزینه این طرح از ۰/۵۸ درصد از مالیات بر دستمزد این ایالت تامین می‌شود. در ایالت جورجیا، محل زندگی آیشا، هیچ‌گونه مزایایی برای مراقبت از سالمندان وجود ندارد. آیشا می‌گوید : «شاید من هم مثل مادرم به بیماری زوال عقل مبتلا شوم. من فرزندی ندارم تا در دوران سالمندی از من مراقبت کند، همان‌طور که من از مادرم مراقبت می‌کنم. وقتی نمی‌توانی بجنگی باید کسانی را داشته باشی تا به جای تو بجنگند».

[1] کودکانی که در دوران انفجار جمعیت پس از جنگ جهانی دوم یعنی در بازه ۱۹۴۶-۱۹۶۴ متولد شدند.