در روزهای اخیر، اسرائیل قلب دمشق را هدف گرفته است؛ جنگندههای اسرائیلی روز چهارشنبه کاخ ریاست جمهوری، وزارت دفاع و ستاد کل ارتش سوریه را بمباران کردند. بهانه این حملات حمایت از اقلیت مذهبی به نام دروزیهاست که در استان سویدا سوریه هدف خشونتورزی نیروهای تندرو محمد جولانی، حاکم سوریه، قرار گرفتند. اسرائیل که بعد از سقوط حکومت اسد، بلندیهای جولان را کاملا به اشغال درآورده حالا انگار قصد دارد با برپایی یک ناحیه خودمختار دروزی، منطقهای حائل بین خود و سوریه بسازد. آن طور که به نظر میرسد حالا سوریه روی زمین واقعیت به کشوری چندپاره تحت تصرف اسرائیل، آمریکا، ترکیه و قطر بدل شده است؛ این شاید پرده آخر و تاریک بهار عربی باشد.
اکبر هاشمی رفسنجانی بیتردید یکی از مهمترین چهرههای سیاسی جمهوری اسلامی و حتا تاریخ معاصر است. دوستداران و ستایشگران او ـ به ویژه پس از در گذشت ناگهانی هاشمی ـ در مورد جنبههای مثبت شخصیت و کارنامه او بسیار گفته و نوشتهاند. در این میان اما از یک نکته مهم و سرنوشت ساز که در نهایت به بزرگترین نقطه ضعف او تبدیل شد غفلت میشود: نبود نگاه نهادی و راهبردی درافق دید سیاسی او. در هشتمین سالگرد درگذشت هاشمی از این جنبه به زندگی سیاسی و کارنامه او نگاهی گذرا داشتهایم.
«آنگاه که ملتی اراده زیستن کند، بر سرنوشت است که بر آن گردن بگذارد و بر شب است که به روز بیانجامد و بر زنجیرهاست که گسسته شوند!» این سرود انقلابی بود که جرقه بهار عربی شد. اکنون واپسین پرده این رخداد شگرف، در دمشق بالا رفته است...