چرا دلون اسکار نگرفت؟

آلن دلون که با فیلم‌هایی، چون «ظهر بنفش»، «روکو و برادرانش» و «سامورایی» به شهرت جهانی رسید، در طول دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به عنوان یکی از جذاب‌ترین بازیگران مرد جهان شناخته می‌شد. او با بازی در نقش‌های متنوع و پیچیده، جایگاه خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تاریخ سینما تثبیت کرد.

سرتاسر زندگی دلون پیچیده و پرماجرا بود؛ از کودکی و طلاق والدینش تا به سرپرستی سپرده شدن او و مرگ سرپرستان و بازگشت دوباره اش پیش مادر و زندگی با ناپدری قصاب تا بارها و بارها توبیخ در مدرسه و در نهایت اخراج از آن. 

در ۱۷ سالگی به خدمت ارتش درآمد به هند و چین سفر کرد و پس از پایان سربازی‌اش به فرانسه بازگشت و دست تقدیر او را به سینما کشاند. شرکت در یک جشنواره باعث شد تا دلون جوان مورد توجه یک کارگردان قرار گیرد و مسیر زندگی اش تا ابد عوض شود. 

تاثیر طلاق والدین و زندگی با سرپرستان احتمالا آن قدر اثرگذار بود که دلون به رقم داشتن روابط متعدد و داشتن چند فرزند هرگز نتوانست رابطه عاطفی ماندگاری را در زندگی شخصی‌اش رقم بزند. 

این ستاره سینمای فرانسه با فیلم «زن‌ها طاقت ندارند» در ایران به شهرت رسید. دلون برای نمایش فیلم «استخر» در سال ۱۳۴۸ به ایران آمد و در فرودگاه مورد استقبال بهروز وثوقی و پوری بنائی دو هنرپیشه مشهور سینمای پیش از انقلاب قرار گرفت. روزنامه اطلاعات در ۳ بهمن ماه ۱۳۴۸ گزارشی درباره ورود و حضورش در تهران منتشر کرد. اطلاعات نوشت: «آلن دلون هنرپیشه معروف فرانسوی که دیشب وارد تهران شد. در فرودگاه مهرآباد مورد استقبال طرفداران خود که اغلب دختران و پسران جوان بودند، قرار گرفت».

در سال‌های اخیر دیدن چهره بیمار دلون برای بسیاری که تصویر دیگری از او در ذهن داشتند تلخ و دلسرد کننده بود. مشکلات گوناگون از جمله بیماری قلبی و کهولت سن باعث شدند تا جذاب فرانسوی، شکسته و خسته شود. البته داستان به همینجا ختم نشد و شایعه تصمیم او برای اتانازی (مرگ خودخواسته) بیش از پیش مردم را شوکه کرد؛ موضوعی که بعدتر از سوی فرزندانش تکذیب شد. 

آلن دلون، با وجود اینکه به طور رسمی جوایز آکادمی اسکار را دریافت نکرده اما در طول دوران حرفه‌ای خود جوایز و افتخارات بسیاری کسب کرده است.

نخل طلای افتخاری جشنواره کن (یکی از معتبرترین جوایز سینمایی جهان، نخل طلای افتخاری است که در سال ۲۰۱۹ به آلن دلون اهدا شد) به رسم تقدیر از یک عمر فعالیت هنری و تأثیرگذاری او بر سینمای جهان به او اعطا شد.

جایزه سزار، معادل اسکار در فرانسه است. اگرچه دلون جوایز سزار زیادی دریافت نکرده اما چندین بار نامزد دریافت این جایزه شده است. دلون در طول دوران فعالیت خود جوایز بین‌المللی متعددی از جشنواره‌های مختلف دریافت کرده است که نشان از محبوبیت جهانی او دارد. دولت فرانسه نیز به پاس خدمات ارزنده دلون به سینمای این کشور، جوایز و نشان‌های افتخار متعددی به او اعطا کرده است.

چرا دلون اسکار نگرفت؟

اساسا سینمای فرانسه از ابتدای شکل گیری سینمایی محلی بود که مصرف کننده داخلی داشت؛ بر خلاف سینمای ایتالیا که خود صاحب سبک شد و مکتبی چون «نئورئالیسم» را راه انداخت، سینمای فرانسه هرگز چنین ابعاد گسترده‌ای نداشت. به تبع آن، بازیگران فرانسوی که صرفا در سینمای فرانسه نقش‌آفرینی کرده و کمتر در هالیوود حضور داشتند هم شانسی برای دریافت جایزه اسکار نداشتند. 

دلون هم از همین دست افراد بود؛ کسی که به هردلیل تمایلی به حضور در هالیوود نداشت و ترجیح می داد در سینمای فرانسه فعالیت داشته باشد. به همین دلیل است که می بینیم فیلم‌ها و بازی دلون در سینمای اروپا دیده و مطرح می شوند اما در هالیوود خیر.

بر این بیفزایید زمانه‌ای را که دلون در آن می‌زیست؛ نام‌ها و ستاره‌های پرآوازه‌ای در این دوران در سینمای هالیوود و به تبع آن در جهان حضور داشتند که رقابت با آنان بسیار سخت و دشوار بود: کلینت ایستوود، همفری بوگارت، جک لمون، مارلون براندو، آل پاچینو، برت لنکستر، گریگوری پک، کرک داگلاس، پل نیومن، رابرت دنیرو، و آنتونی هاپکینز تنها بخشی از این اسامی بزرگ هستند.