پیامد حملات سایبری/تروریستی اسراییل: بیایید قاب تصویر را بزرگ‌تر کنیم

پیامدهای دراز مدت حملات تروریستی/سایبری اسراییل از نظر ژرفا و دامنه، تنها با بمباران اتمی  ژاپن در فصل پایانی جنگ دوم جهانی هم‌سنگ و سنجش‌پذیر است.

‏اکنون جهان-درست مانند زمانی که با چشمانی حیرت‌زده و ترس‌خورده قارچ اتمی هیروشیما را می‌نگریست-ظهور قدرت ویران‌گر نوظهوری را نظاره می‌کند که میلیتاریسم را به سطحی ورای تصورات و تخیلات پیشین بر می‌کشد و ابعادی درک‌ ناشدنی به آن می‌بخشد.

‏بیایید کمی قاب تصویر را بزرگ‌تر کنیم و آنچه می‌گذرد را فراتر از نگاه انسانِ ساکن غرب آسیا بررسی کنیم؛ برای نمونه چینی‌های کم‌حرف، اما محتاط و پیامد اندیش، ماجرا را چگونه می‌بینند: «فناوری‌ هراس‌انگیز و کارای غربی با کاربری عبری که همه معادلات پیشین را بر هم زده است.»

‏از نگاه آنان، اینکه هدف «فعلا» کسان دیگری هستند فرع ماجراست. در درجه نخست «وجود» این فناوری ویران‌گر مهم است و در درجه دوم «اراده کاربرد» آن.

‏این همان هراسی بود که تاریخ مکتوب جهان را به دوران پیش و پس از هیروشیما، دو نیم کرد.

‏چنانکه تاریخ می‌گوید، هدف اصلی «هری ترومن» در فرمان بمباران اتمی، رساندن پیامی روشن و قدرتمند به استالین بود. مخاطب نیز البته پیام را به خوبی دریافت اما خروجی و واکنش او به این پیام لزوماً چیزی نبود که فرستنده انتظار داشت؛ همه توان شوروی در سال‌های آینده معطوف دستیابی به سلاح هسته‌ای شد و دیگران نیز از پی این کشور روان شدند، چنانکه مسافران واگن‌های آخر قطار هسته‌ای هند و پاکستان و کره شمالی هستند که باور دارند دستیابی به این توان و امنیتی که پیامد آن است ارزش زدن از نان شب را هم دارد...

‏آری! ترس انگیزه بسیار مهمی است اما نه لزوماً در جهتی که دهشت‌افکن انتظار دارد.

‏اکنون ابزارهایی امکان تبدیل به جنگ‌افزار پیدا کرده‌اند که بر اساس عقل سلیم نمی‌بایست چنین باشند. ‌مهم‌تر اینکه اراده کاربرد این جنگ‌افزارهای نوین نیز به روشنی وجود دارد. اینکه ابزار غربی است، کاربر عبری و قربانی عرب، اصل مسأله را دگرگون نمی‌کند.

‏در زمان و مکانی دیگر از جهان، ابزار می‌تواند چینی باشد، کاربر روسی و قربانی آنگلوساکسون.

‏سویه دیگر و البته بلند مدتِ ماجرا، پایان رویای «بازارِ بدون مرز» است؛ وقتی می‌توانند پیجر و بی‌سیم را به بمب تبدیل کنند چرا یخچال و تلویزیون و لپ‌تاپ را نتوانند؟!

‏و این یعنی تقویت میل/الزام به خودبسندگیِ ملی در جای‌جای جهان...