مدتی پیش رسانههای محلی و فضای مجازی با انتشار ویدئویی، نوشتند: «استقبال مردم روستای شهید چمن نرماشیر از جوان ۱۹ سالهای که در سن ۷ سالگی توسط افغانیان ربوده شده و سالها در افغانستان گروگان بوده است.» از همان زمان پیگیریهای خبرنگار فراز برای برقراری ارتباط با خانواده این فرد شروع شد. بعد از مدتی شنیدهها حاکی از آن بود که آزمایشهای دیانای ثابت کرده پسرِ جوان فرزند گمشدهی خانواده نیست. در نهایت خبر رسید: «کودک اهل روستای شهید چمن نرماشیر که یازده سال پیش گم شده بود، هنوز گمشده است. پس از بررسی دیانای مشخص شد آن مرد جوان که اصالتا افغانستانی بوده، دروغ گفته و صحت گفتههای او تایید نشده است».
پیگیریهای فراز ادامه یافت و در نهایت توانستیم با پدر محمدحسین بهرمند -کودکی ۸ ساله که ده سال پیش گم شد- ارتباط برقرار کنیم. او به خبرنگار فراز گفت: «فرزند من ده سال پیش دزدیده و گم شد و الان یک فرد افغانی خودش را به جای بچه ما جا زده بود. ما میدانیم که فرزند ما را دزدیدهاند، اما نمیدانیم که او را به کجا بردهاند. فرزندم ما را از خیابانِ مقابل خانهمان دزدیدند. هر کس ما را میشناسد میداند که فرزند ما دزدیده شده است. انگار کسی به این پسر افغانی اطلاعات داده و یادش داده بود که به ما مراجعه کند و چه بگوید. به مدت ده روز این آقا پیش ما بود تا آزمایش دیانای انجام دادیم. شاید این فرد نمیدانست که ما قرار است آزمایشها را انجام دهیم که این کار را کرد. خون او به ما نخورد و ما مطمئنیم که او افغانی است و فرزند ما نیست. در این مدت ما مراسمها و جشنهای زیادی را برای شادی برگزار کردیم، اما او فرزند ما نبود. آدرس ما بم، نرماشیر، روستای شهد چمن چغوک آباد و عزیز آباد است. هرکس اطلاعی از فرزند گم شده ما دارد به ما خبر دهد ما همچنان منتظر فرزندمان هستیم».
این جوان افغانی از شرایط خانواده و احساسات آنها سوءاستفاده کرده و برای مدتی آنها را امیدوار کرده، موضوعی است که به پیگیریهای قضایی نیاز دارد. به گفتهی پدر این خانواده فشار زیادی را متحمل و امیدی برایش ایجاد شد که نتیجهای جز دلسردی و ناراحتیِ دوباره به دنبال نداشت. این پدر حتی حال مساعدی برای گفتوگو و بیان جزئیات ماجرا نداشت و به سختی صحبت میکرد. محمدحسین امروز باید ۱۹ ساله باشد. پدرش از مخاطبان روزنامه اینترنتی فراز خواست اگر اطلاعی از فرزند او دارند، به ما ارائه دهند.
ویدیو:
گفتوگو با سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟