همزمان، نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز با ارسال نامهای خواستار تحقیق فوری و جامع در خصوص استفاده از مزدوران در تجاوز به ایران شده است. پیش از این اسکندر مومنی، وزیر کشور نیز در مصاحبهای گفته بود که برخی اتباع با مقاصد خرابکاری در سه سال اخیر وارد ایران شدند.
در نامه ایران، صرفا به مزدوران و آموزش و تامین مالی آنها اشاره شده، اما به نظر میرسد که در عمل این مزدوران عمدتا اتباع خارجی بودهاند. هرچند در اخبار رسمی اشارهای به درصد اتباع دستگیرشده نشده، اما طبق خبرهای رسیده به فراز، بخش بزرگی از مزدوران دستگیرشده را اتباع خارجی تشکیل میدهند. ضمنا، نامه ایران به به گروه کاری سازمان ملل حاوی مستندات و شواهد درباره موارد مطرحشده و نقش اتباع مزدور بوده است. براساس گزارشها، از جمله مستندات و شواهد این نامه، دخالت شبکههای مزدوران به صورت سازمانیافته و وابسته به دولتهای خارجی در انجام عملیات ترور هدفمند دانشمندان، فرماندهان ارشد نظامی، غیرنظامیان و شهروندان؛ انفجارهای هماهنگ شده و بهره گیری از پهپادهای مسلح در عمق خاک ایران است.
مزدوران نظامی افغانستان که سردار طلایی به آن اشاره کرده، حتی پیش از جنگ دوازده روزه مورد توجه «فراز» قرار گرفته بود. پس از روی کار آمدن طالبان، جمعیت زیادی از ارتش ۳۵۲ هزار نفره افغانستان، که آموزشدیده و حقوقبگیر آمریکا و در واقع ناتو بودند، راهی ایران شدند. ارتشی که در جنگ با طالبان با کمترین میزان مقاومت در نقاط مختلف نیز نشان داد که نیروی ملی نیست و صرفا مزدور آمریکاست. با فروپاشی این ارتش مزدور، جمعیت زیادی با سابقه نظامی وارد ایران شدند. تاجایی که حشمتالله فلاحتپیشه رییس اسبق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در مصاحبهای گفته بود که «بیش از یکونیم میلیون نفر با سابقه نظامی وارد ایران شدهاند.» در بررسیهای پیش از جنگ دوازده روزه، این افراد تهدید بالقوه علیه امنیت ملی ایران محسوب میشدند، اما جنگ دوازده روزه این تهدید را بالفعل کرد. هرچند که براساس گفتههای طلایی، آنها موفق نشدند به بعضی از اهداف بزرگتر خود دست پیدا کنند.
این در حالی بود که پیشتر رسانههایی مثل «شرق» به این سربازان مزدور آمریکا لقب «سربازان بیسرزمین» داده بودند و برای جلوگیری از اخراج آنها تلاش میکردند. اما جنگ دوازده روزه و حالا مستندات استفاده از سربازان حرفهای افغانی ناتو در ایران، بار دیگر نادرستبودن ادعاها و حمایتهای غیرمستدل این رسانهها را روشن کرد.
به گفته سردار طلایی بین ۴ تا ۸ میلیون تبعه غیرمجاز در ایران حضور دارند. این آمار در کنار اتباع مجاز، جمعیت اتباع را به بیش از ۱۰ میلیون نفر میرساند. به گفته طلایی «این حضور گسترده تهدیداتی جدی در حوزههای امنیتی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایجاد کرده است... ورود عناصر تروریستی، قاچاق کالا و مواد مخدر، افزایش جرائم سازمانیافته، و استفاده ابزاری دشمنان از اتباع در مواقع بحران، از مهمترین مخاطرات این وضعیت است.» این یعنی در صورت، عدم اخراج اتباع و نبستن راههای ورود دوباره آنها همچنان تهدیدهایی جدی سیاسی-امنیتی متوجه ایران است. به گفته طلایی از دیگر تبعات حضور فزاینده اتباع میتوان به «ازدواجهای بدون ضابطه با اتباع، بحرانهای هویتی نسل جدید، تمرکز جمعیتی اتباع در استانهای مرزی ناامن مانند سیستان و بلوچستان و کردستان، و رشد حاشیهنشینی اشاره کرد. فشار بر منابع ملی، از جمله مسکن، انرژی، یارانهها، بهداشت و آموزش نیز از پیامدهای مستقیم این مهاجرت غیرقانونی است که ضرورت اتخاذ تدابیر فوری و ساماندهی جامع را دوچندان میسازد».
در چنین شرایطی، نمایندگی ایران از گروه کاری سازمان ملل خواسته است که ضمن انجام تحقیقات فوری، نتایج حاصل را در گزارشهای آتی خود به شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل منعکس؛ استفاده از مزدوران را، به صورت علنی محکوم و با نهادهای ذیربط برای پیگیری پاسخگویی همکاری کند. این نامه، نشان میدهد که ایران در موضوع اخراج گسترده اتباع، نه تنها پاسخگوی توجیهات حقوق بشری نیست بلکه خواستار تحقیق و توقف استفاده از مزدوران که بخش بزرگی از آنها را اتباع تشکیل میدهند شده است. با توجه به سیاستگذاری نهادهای تصمیمگیر، به نظر میرسد که روند اخراج جمیعت گسترده اتباع ادامه دارد، اما باید راههای بازگشت آسان آنها را نیز به طرق مختلف بست. چراکه صرفا بستن مرزها کافی نیست، بلکه باید زمینههای استفاده از اتباع در مشاغل مختلف به دلیل حقوق پایینتر و نداشتن مزایای شغلی از میان برود.
در گفتوگوی فراز با دو نماینده مجلس بررسی شد:
گفتار تحلیلی سردبیر فراز
جشنی برای کودکان کار
جزیره به روایت یکی از قدیمیترین ساکنانش