مسعود اصلانی

نقاش با وسواسی کم‌نظیر، بی‌جان‌های اطرافش را نظاره می‌کند تا آن زمان که آنها در گیرودار زیست، برای به تصویر کشیدن، آماده شوند؛ همین امر سبب گشته تا بی‌جان‌های اصلانی بر روی بوم، پیوندی تنگاتنگ با زیست او و همینطور با عواطفش داشته باشند.