حزب کمونیست

شب ژانویه سال ۲۰۰۱، مصادف با نخستین سالگرد برامدن پوتین، یلتیسین چشم به تلفن روی میز دوخته بود. سال پیش پوتین همان دقائق اول برای عرض تبریک به او زنگ زده بود. برخلاف سال گذشته این بار عقربه‌ها یکی یکی جلو رفتند. زمان گذشت و پوتین زنگ نزد. سرانجام یلتسین ناباورانه و شبیه رودست‌خورده‌ها به دوربین «ویتالی مانسکی» زل زد و گفت: «پوتین سرخه».