دستکم از دهه نود تاکنون، موضوع خرید جنگندهها و پدافندهای نسل جدید مطرح است. اما همچنان این گره برای ایران به دست شرقیها، یعنی روسیه و چین باز نشده است. هرچند که در چهار سال اخیر، خبرهای غیررسمی متعددی از نهاییشدن قرارداد خرید جنگنده سوخو ۳۵ از روسیه حکایت داشت. با این همه، جنگندهای تحویل ایران نشد و در جنگ دوازده روزه با اسرائیل، آسمان ایران به دلیل نداشتن نیروی هوایی روزآمد و قدرتمند، مورد تجاوز قرار گرفت. حالا با اعلام تلاش روسها برای قرارداد بزرگ با هند که در آن فروش سوخو ۳۵ و حتی سوخو ۵۷ گنجانده شده، برخی تحلیل گران بدعهدی روسیه در قبال ایران را ناشی از راهبرد آنها دانستند. البته در مقابل برخی نیز همچنان مدافع رابطه راهبردی با روسیه هستند و این کشور را تنها گزینه ایران معرفی میکنند.
دیپلمات اسبق کشورمان با اشاره به راهبرد نظامی روسیه با ایران نوشت: شاید این حقیقت کمک کند تا تهران درک بهتری از «واقعیت های روابط بینالملل» و «ضرورت های منافع ملی»، پیدا کند.
در حالی که تهران و مسکو در ادبیات رسمی خود از یک "شراکت استراتژیک" سخن میگویند که در میدانهای نبرد سوریه و اوکراین مستحکم شده است، آسمان ایران همچنان در حسرت جنگندههای موعود سوخو-۳۵ باقی مانده است. این تأخیر بیپایان، بیش از آنکه یک مشکل فنی یا مالی باشد، پرده از یک واقعیت تلخ برمیدارد: برای کرملین، خطوط تلفن قرمز تلآویو و مکانیزمهای حساس «عدم برخورد» در سوریه، از تعهد به تقویت پدافند هوایی شریک ایرانی خود استراتژیکتر است. داستان سوخو-۳۵، روایتی از یک اتحاد یکطرفه است که در آن ایران، پهپادهای حیاتی را تحویل میدهد اما در مقابل، تنها وعدههایی توخالی دریافت میکند.
رسانه انگلیسی میدل ایست آی نوشت: انتظار می رود ایران تا اوایل بهار جنگندههای سوخو-35 روسیه را دریافت کند. شهریار حیدری، یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ایران، هفته گذشته گفت که تهران علاوه بر هواپیماهای جنگی سوخو-۳۵، تجهیزات نظامی دیگری از جمله سامانههای پدافند هوایی، سامانههای موشکی و بالگردها را به روسیه سفارش داده است.