تسنیم نوشت: دولت با تعطیلی چهارشنبه هقته گذشته در تهران، به کاهش ۱۰درصدی مصرف آب تهران امیدوار بود که این امیدواری و برآورد، محقق شد و بررسیهای تسنیم از کاهش حدودا ۱۰ درصدی مصرف آب تهران در این روز حکایت دارد.
چرا کشور به این مرحله رسیده است؟ آیا تغییرات اقلیمی تنها عامل بحران هستند یا باید به دلایل عمیقتری در عرصهٔ سیاستگذاری و ساختار توسعه نیز توجه کرد؟ این مقاله تلاشی است برای تحلیل دقیق این بحران پیچیده در پنج لایهٔ اصلی.
نماینده تهران در مجلس نوشت: در صورتی که صرفه جویی لازم در مصرف آب صورت نگیرد، ممکن است دولت تا پایان تابستان هر هفته را از سه شنبه یا چهارشنبه در تهران تعطیل کند تا مردم از شهر خارج شوند و بالاجبار مصرف آب پایتخت کمتر شود.
استاندار تهران با اشاره به منابع آبی استان تهران و با بیان اینکه به غیر از سد طالقان، ۸۷ درصد از سدهای چهارگانه ای که وظیفه تامین آب شرب تهران را بر عهده دارند، خالی است، گفت: این درحالیست که ۲۱ برابر میانگین کشور، بارگذاری جمعیتی در استان تهران داریم.
رییس مرکز پژوهش های مجلس، با بیان اینکه متولی بخش آب کشور بر حدود ۳۲ درصد از آب شبکه توزیع، مدیریت ندارد، گفت: غلبه بر بحران آب دست یافتنی بوده و نیاز است تا راهکارهای کارشناسی با پشتوانه عزم ملی، اراده سیاسی و همراهی مردمی اجرایی شود.
ذخایر سدهای تهران نسبت به روز مشابه سال گذشته افتی ۲۷۷ میلیون مترمکعبی داشته، این درحالی است که سال گذشته هم سال خشکی بوده است و اینمسئله نشاندهنده شدت بالای خشکسالی این روزهای تهران است.
تهران در پنجمین سال خشکسالی پیاپیاش نفس میکشد. سطح سدها پایین آمده است، سفرههای زیرزمینی تهیتر از همیشهاند، فشار آب در بسیاری از مناطق افت کردهاند و پروژههای ناتمام، مثل زخمی قدیمی، مدام سر باز میکنند.
وزیر نیرو با اشاره به اقدامات فنی برای کنترل تلفات ناشی از فرسودگی شبکه توزیع آب، اعلام کرد کاهش فشار آب در برخی مناطق بهمنظور مدیریت بهتر منابع انجام شده و از مردم بابت این موضوع عذر خواهی میکنیم.
ایران در یکی از بحرانیترین مقاطع آبی تاریخ خود قرار دارد؛ تغییر اقلیم، کاهش بارندگی، افزایش دمای هوا و افت بیسابقه منابع آب تجدیدپذیر، شرایط تأمین آب شرب را در بسیاری از مناطق کشور، از جمله تهران، به مرحله هشدار رسانده است.
وزیر نیرو گفت: در شرایط خشکسالی قرار داریم و این خشکسالی باعث شده که سدهای کشور در وضعیت مناسبی نباشند، این مشکل فقط مربوط به تهران نیست؛ استانهایی مانند خراسان، تهران، مرکزی، هرمزگان و سیستان و بلوچستان نیز با وضعیت دشواری مواجهاند. برای این مناطق، طراحیهای ویژهای در نظر گرفتهایم.
مدیرکل دفتر اطلاعات و دادههای آب کشور از کاهش ۴۰ درصدی بارش ها در سال آبی جاری خبر داد و گفت: ایران با یکی از بحرانیترین سالهای آبی خود مواجه شده و تأمین آب از برخی سدهای مهم به مرز تنش رسیده است.
بحران آب در زیست روزمرهی ما بسیار مشهود و وخیم است. تغییر اقلیم نیز بر روی درآمد آبی ما بسیار تاثیر گذاشته و آن را به وضع خطرناکی تبدیل کرده است. نگاه معمار به شهرسازی اصولی، نگاهی منطقی و درمانگر باید باشد. در سالهای پیشرو بحران آب مقابل این درمانگری قرار خواهد گرفت. این یک هشدار است. هشداری از جنس معماری... روزنامه اینترنتی فراز در همین راستا بهمناسبت روز معمار، با امید شمس، معمار و استاد دانشگاه گفتوگو کرده است.
امید شمس: ما در یک وضع وخیم آبی هستیم و از این بدتر درآمد آبی ما بهدلیل تغییر اقلیم بسیار کم شدهاست | اگر ما حدود ۳۰ سال پیش ۱۳۷ میلیارد متر مکعب آب داشتهایم، اکنون خیلی تخمینی میتوانیم بگوییم ۱۰۰ میلیارد متر مکعب در کشور آب وجود دارد | حتی توافقی سر اینکه وضع آبی ما اینقدر وخیم است وجود ندارد | موضوع کمآبی کاملا با معماری و شهر ارتباط برقرار میکند | میشود گفت جامعه معماری و شهرسازی هنوز مساله آب را مساله خود نمیداند | باید یک توافق اجتماعی وجود داشته باشد که آب یک مساله بسیار مهمی است | این موضوع فقط در حوزه کشاورزی و صنعت نیست، بخش عمده مساله آب در جامعه معماری و شهرسازی خودنمایی میکند.
بحران آب در استان یزد از ابتدای سال به محل اختلافی بین مردم این استان و اصفهانی تبدیل شدهاست. در این مدت، نظرات کارشناسی زیادی ارائه شده و اهالی هر استان نیز باورهاشان را در اینباره در میان گذاشتهاند. یادداشتی که در ادامه میخوانید، صرفا نگاه یک اصفهانی به قضیه اختلاف آب بوده، نظر روزنامه اینترنتی فراز نیست و با هدف تضارب آرا و شکلگیری گفتوگو منتشر شده است.
بحران آب در ایران تنها یک چالش زیستمحیطی نیست؛ این بحران، ثمرهی سیاستها و ساختارهایی است که طی دههها، آب را نه سرمایهای بیننسلی، بلکه منبعی مصرفی و سوداگرانه دانستهاند. آنچه امروز با عنوان « بحران آب » میشناسیم، بخشی از یک نظام کلانتر است. نظامی که در آن اقتصاد، نه بر پایه تولید، بلکه بر مصرف بیزحمت و چپاول منابع طبیعی شکل گرفته است.