اجاره نشین ها

در کوچه‌پس‌کوچه‌های تهرانِ سال ۱۲۴۰ شمسی، جایی که دیوارهای خشتی هنوز بوی بارانِ بهاری را در خود نگه می‌داشتند، مردی میان‌سال به نام «حاج میرزا رضا» از حیاط خانه‌ی ویلایی‌اش در محله‌ی عودلاجان بیرون آمد. حیاط بزرگ بود؛ حوضی فیروزه‌ای در وسط، چهار ایوان با ستون‌های چوبیِ کنده‌کاری‌شده، و دوازده اتاق که دور تا دورش چیده شده بودند. حاجی کلاهِ نمدی‌اش را راست کرد و به سمت درِ چوبیِ کجِ حیاط رفت. صدای چرخ‌دستیِ آب‌فروش از دور می‌آمد: «آبِ خنک، آبِ گوارا!»

این پایان‌نامه نشان می‌دهد افزایش شدید قیمت مسکن و اجاره، موجب تغییرات عمیق در سبک زندگی، روابط اجتماعی و اقتصادی مستأجران شده است. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و تحلیل چارچوبی، به تأثیرات اجبار به جابه‌جایی، کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش ناامنی روانی و تغییرات فرهنگی ناشی از اجاره‌نشینی پرداخته است. مستأجران در یک چرخه‌ی ناپایدار اقتصادی و اجتماعی گرفتار شده‌اند که نه‌تن‌ها استقلال مالی آنان را تهدید می‌کند، بلکه باعث کاهش حس تعلق به محله و شهر نیز می‌شود. در نهایت، این پژوهش لزوم بازنگری در سیاست‌های مسکن، کنترل قیمت‌ها و افزایش حمایت‌های دولتی را برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی اجاره‌نشینی توصیه می‌کند.

وزیر راه از رونمایی بسته حمایتی مستأجران تا سه هفته آینده خبر داده است، باید دید این بسته تا چه‌میزان می‌تواند راهگشا باشد، و آیا از فشار اقتصادی بر اجاره‌نشین‌ها می‌کاهد؟

مطابق گزارش های وزارت کار در سال ۱۴۰۱، ۳۷ درصد (۱٫۴۳ میلیون خانوار) از کل خانوار‌های مستأجر کشور (۴/۴۶ میلیون خانوار) درگیر فقر مطلق بوده‌اند. نرخ فقر مستأجران نسبت به سال ۱۴۰۰ تغییر محسوسی نداشته اما تعداد خانوار‌های درگیر فقر ۲۱ هزار خانوار افزایش یافته است و ۱۸ درصد از این جمعیت به دلیل هزینه‌های تأمین مسکن استیجاری به فقر مبتلا شده‌اند.

دختر ثمینه باغچه‌بان آهنگساز، شاعر و نویسنده می گوید ناراحتی من از این است که هنرمندان زیادی از تهران دور می‌شوند، چون نمی‌توانند از پس اجاره‌بها بر بیایند، آیا ما باید تهران را رها کنیم؟ واقعا زندگی آسان نیست و آیا مادرم در آستانه صد سالگی، توسط صاحبخانه باید از خانه بیرون انداخته شود؟

روزنامه اعتماد نوشت که تنها ۱۸ درصد از کسانی که مستاجر بودند در سال ۱۴۰۰ سفر رفتند. 

ژانر کمدی در سینمای ایران سبقه ای بلند بالا و در اکثر مواقع مطلوب و قابل دفاع دارد؛ چه زمانی که کمدی براساس مولفه‌های سطحی خنده آفرین و گیشه ساز شکل گرفت و چه دورانی که از پرتو خلاقیت و نگاه هوشمندانه کارگردان‌ها به فضای اجتماعی آثاری پیام محور تولید شد که خنده آفرین نیز بودند.