خبرگزاری تسنیم از قول یک منبع مطلع گفت که ادعای ارتش اسرائیل مبنی بر هدف قرار دادن ۲۰ نقطه در کشور غیرواقعی است و تعداد اهداف دشمن با فاصله، کمتر از این میزان است.
بامداد شنبه، صدای انفجار، آتش در آسمان، شهادت چهار نیروی پدافندی ارتش؛ اینها سرفصلهای حمله دیشب اسرائیل به سه شهر ایران است. مشخص نیست که در این حمله چند پایگاه نظامی مورد هجوم قرار گرفته و میزان خسارت چقدر بوده است. اما به شکل رسمی تاییدشده که اسرائیل به تاسیسات و زیرساختهای نفتی یا هستهای ایران حمله نکرده است.
براساس معاهده 1351 میان دولتین ایران و افغانستان، ایران سهم مشخصی با عنوان حقابه هیرمند دارد که هم دولت جمهوری ساقط شده و هم حکومت خودخوانده کنونی افغانستان از دادن آن خودداری کردند.
شبکه الجزیره به نقل از ارتش صهیونیستی گزارش داد: «ما بمباران اهداف نظامی در ایران را بنا به دستور مقامهای سیاسی آغاز کردهایم و هیچ تغییری در دستورالعملهای فرماندهی جبهه داخلی صورت نگرفته است.»
مرکز بررسی جرائم سازمانیافته سپاه در اطلاعیه ای اعلام کرد: «به اطلاع شهروندان میرساند هرگونه ارسال تصویر یا خبر برای رسانه های معاند و مرتبط با رژیم صهیونیستی جرم تلقی شده و مطابق ماده ۶ و ۸ قانون مقابله با اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی علیه صلح و امنیت و همچنین ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی که مقرر می نماید "هر فرد یا گروهی با دول خارجی متخاصم به هر نحو علیه جمهوری اسلامی ایران همکاری نماید، درصورتیکه محارب شناخته نشود، به یک تا ۱۰ سال حبس محکوم میگردد" با مجرمین برخورد قطعی خواهد شد.»
خبرگزاری تسنیم نوشت که برخی منابع به این خبرگزاری گفتند که برآوردهای اولیه از ضعیف بودن اقدامات امشب رژیم صهیونیستی در تهران، خوزستان و ایلام حکایت دارد.
پدافند هوایی کشور اعلام کرد: رژیم صهیونیستی نقاطی از مراکز نظامی در استانهای تهران، خوزستان و ایلام را مورد هجوم قرار داد که ضمن رهگیری و مقابله موفق توسط سامانه یکپارچه پدافند هوایی، آسیبهای محدودی به برخی از نقاط وارد شده که ابعاد این حادثه در دست بررسی است.
در تقویم، روز نخست آبان روز «آمار و برنامهریزی» نامگذاری شده بود و دست بر قضا در همین روز، رییسجمهور لایحه برنامه بودجه ۱۴۰۴ را تقدیم مجلس کرد. امروز برنامهریزی در ایران بیش از یک قرن عمر دارد و جوانههای سنت برنامهریزی و برنامهریزی توسعه در ایران را دستکم باید به ۱۱۸ سال قبل بازگرداند. جوانهای که در دوره نخستوزیری و سپس پادشاهی رضاشاه رشد میکند و در دوره محمدرضاشاه شکل نهادی به خود میگیرد.