آیا نامزدی دونالد ترامپ برای جایزه صلح نوبل به واقعیت تبدیل میشود. زمان زیادی لازم نیست منتظر بماند، نتیجه روز جمعه اعلام خواهد شد.
کارزار عمومی او برای دریافت این جایزه معتبر در سال ۲۰۱۸ با یک شوخی شروع شد: او درباره احتمال نامزدیاش گفت: «همه این فکر را میکنند، اما من هرگز چنین حرفی نخواهم زد. جایزهای که من میخواهم پیروزی برای جهان است.»
پنج سال بعد، موضع او تغییر کرده بود. در فوریه سال جاری، پس از دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، گفت: «من شایستگیاش را دارم، اما هرگز آن را به من نخواهند داد.» و در ماه ژوئن، وقتی از او پرسیدند، گفت: «تا حالا باید چهار یا پنج بار گرفته بودمش.».
اما بهرغم نظرسنجیهایی که خلاف این موضوع را نشان میدهند، ستاره سابق برنامه «کارآموز» یکی از مدعیان این جایزه است، که آلفرد نوبل، بنیانگذار این جایزه، گفته بود باید به کسی اعطا شود که «بیشترین یا بهترین تلاش را برای برادری میان ملتها، انحلال یا کاهش ارتشهای دائمی و برگزاری و ترویج کنگرههای صلح» انجام داده باشد.
فن دوئل (FanDuel)، یکی از بزرگترین شرکتهای شرطبندی در آمریکا، ترامپ را درست پشت سر نامزد محبوب بنگاههای شرطبندی، یولیا ناوالنایا (همسر الکسی ناوالنی، مخالف روسی) و سازمان امدادی «اتاقهای واکنش اضطراری سودان» قرار داده است.
چه کسی ترامپ را نامزد کرده است؟
چندین فرد و چندین نهاد.
نتانیاهو، دولت پاکستان، دولت کامبوج و بادی کارتر، سیاستمدار آمریکایی، از جمله کسانیاند که امسال نام رئیسجمهوری آمریکا را مطرح کردند.
یک سیاستمدار ارشد اوکراینی نیز ترامپ را نامزد کرده بود، اما در ماه ژوئن امسال پیشنهادش را پس گرفت و رئیسجمهوری آمریکا را به دلجویی از ولادیمیر پوتین متهم کرد.
آیا ترامپ میتواند برنده شود؟
کمیته نوبل از پنج نفر تشکیل شده است، که بیشتر آنها در محافل عمومی از ترامپ انتقاد کردهاند.
با این حال، معیارهای تصمیمگیری این کمیته واضح و روشن نیست و گاهی علاوه بر پاداشدهی به دستاوردها و نتایج واقعی و ملموس، میتواند در خدمت هدفی نمادین یا «ژئوپلیتیکی» باشد.
پروفسور متیو موکفی-اشتون، استاد ارشد علوم سیاسی و روابط بینالملل در دانشگاه ناتینگهام ترنت، میگوید: «مشکل معیارها این است که خیلی انتزاعیاند.»
او به جایزه «آرمانگرایانهای» اشاره میکند که به باراک اوباما داده شد، که در سال ۲۰۰۹ پیش از پایان سال نخست ریاستجمهوریاش، فقط بر اساس کارزار انتخاباتیاش برنده شد. این تصمیم باعث شد دبیر کمیته نوبل بعدها اعتراف کند که اعطای آن جایزه به رئیسجمهوری پیشین «اشتباه» بود.
از دیگر برندگان بحثبرانگیز و برجسته جایزه نوبل میتوان به هنری کیسینجر، دیپلمات و وزیر خارجه پیشین آمریکا، اشاره کرد که در سال ۱۹۷۳، بهدلیل نقشی که در پایان جنگ ویتنام داشت، برنده شد، هرچند به ارتکاب جنایات جنگی نیز متهم بود. تام لرر، موسیقیدان، طنزپرداز و ریاضیدان آمریکایی، در واکنش به برنده شدن کیسینجر گفت: «طنز سیاسی همان لحظهای که هنری کیسینجر جایزه صلح نوبل را برد منسوخ شد.»
پروفسور موکفی-اشتون میگوید: «در جهانی که چنین اتفاقی ممکن است، قطعا فکر میکنم احتمال دارد ترامپ جایزه صلح نوبل را ببرد» و یادآور میشود که ترامپ بهشدت بر موضوع «میراث سیاسی» تمرکز دارد.
در گفتوگوی فراز با دو نماینده مجلس بررسی شد:
سیاستگذاری غلط چگونه پول ایرانیان را به جیب شیخ نشینها میریزد