جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳ 06 December 2024
يکشنبه ۲۴ شهريور ۱۳۹۸ - ۰۳:۰۲
کد خبر: ۱۸۴۹

پرستارانی که بیمارستانی نیستند

پرستارانی که بیمارستانی نیستند
پرستاران خانگی؛ پدیده‌ای به نسبت نوظهور که با افزایش سن جمعیت کشور اکنون اندک اندک به نیازی رو به رشد در میان خانواده‌های ایرانی می‌شود. چنان که به گواه آمارها در سال‌های اخیر شاهد مراجعه بیش از پیش افراد به مراکز تامین خدمات پرستاری بوده‌ایم.محمد شر

پرستاران خانگی؛ پدیده‌ای به نسبت نوظهور که با افزایش سن جمعیت کشور اکنون اندک اندک به نیازی رو به رشد در میان خانواده‌های ایرانی می‌شود. چنان که به گواه آمارها در سال‌های اخیر شاهد مراجعه بیش از پیش افراد به مراکز تامین خدمات پرستاری بوده‌ایم.

محمد شریفی‌مقدم، دبیر کل خانه پرستار و قائم مقام سازمان نظام پرستاری، به تازگی به ایلنا گفته است «بزرگترین» مشکلی که مراکز پرستاری در منزل دارند تعرفه‌های آن‌ها است و استاندارد تدوین شده برای هیچ مرکزی مقرون به صرفه نیست.

شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات پرستاری می‌گویند نرخ قیمت‌های آنان بنا بر تعرفه‌های وزارت بهداشت است درحالی که شریفی مقدم گفته‌است وزارت بهداشت کمکی برای تصویب بسته‌ تعرفه‌ای که سه سال پیش سازمان نظام پرستاری ارائه داد نکرد.

نحوه‌ تعیین هزینه‌های پرستاران این شرکت‌ها باتوجه به مهارت آنان و چگونگی خدماتی که به سالمند، بیمار یا کودک ارائه می‌دهند متفاوت است. وضعیت جسمی و روحی افراد نیازمند به پرستار نیز در تعیین قیمت اثرگذار است.

پیگیری‌های خبرنگار فراز که حاصل تماس با بیش از 10 موسسه ارائه‌دهنده خدمات پرستاری است حاکی از این است که اختلاف قیمت این موسسات برای بیمارانی با وضعیت یکسان و پرستارانی از طیفی مشخص، حدودا یک میلیون تومان است.

پرستاری در بیمارستان‌ها پس از پزشکی یکی از پردرآمدترین مشاغل حال حاضر کشور است. در این میان آمارها حاکی از سی‌هزار پرستار بیکار در کشور است و این درحالی است که شمار نیاز به پرستاران خانگی رو به افزایش است.

کسانی که در منازل پرستاری می‌کنند، نیازی به داشتن مهارت پرستاران مراکز پزشکی ندارند و عموما افرادی به این شغل روی می‌آورند که در رشته‌‌ مشخصی دانش و تخصص ندارند.

هنگامی که پرستاران در خانه‌ها مشغول به کار می‌شوند هزینه‌ی خوراک و زندگی روزمره‌شان از سوی کارفرما تقبل می‌شود و اگر پرستار تمام وقت باشند دیگر نیازی به پرداخت هزینه برای اجازه‌ مسکن نیز ندارند.

میزان سود این موسسات واسطه‌ گر به مدت زمان قرارداد پرستار بستگی دارد. برای مثال برای واسطه گری قراردادهای یک ماهه، معادل سی درصد مبلغ قرارداد پرستار را از کارفرما دریافت می‌کنند، این مبلغ برای قراردادهای سه ماهه شصت درصد حقوق یک ماه و شش ماهه معادل یک ماه حقوق کامل یک ماه پرستار است.

در حالی که شریفی مقدم گفته‌است که بسیاری از این تعرفه‌ها غیرواقعی هستند و در شهرهای بزرگ مانند تهران قابل اجرا نیست. مثلا فردی برای یک تزریق باید نیم ساعت منتظر بماند و درنهایت مبلغی که پرستار دریافت می‌کند نه برای مراکز می‌صرفد و نه برای او.

از زبان پرستاران

دوست دارد در اجتماع باشد، فعالیت کند و مجبور نباشد شبانه‌روز را در خانه‌ای که صاحبش نیست بگذراند. این‌ها زمزمه‌های مهری است، زنی که می‌گوید دوست داشته‌است معلم باشد اما اکنون پرستار سالمندان است.

مهری خانم در پاسخ به من که می‌پرسم چگونه به مراجعان اعتماد می‌کند و بیش از نیمی از عمرش را در «خانه مردم» سپری می‌کند. می‌گوید: «الحمدالله که تا حالا اتفاقی نیوفتاده». و ادامه می‌دهد که گاهی از بعضی همکارانش روایت‌ اتفاقات ناگواری را شنیده‌است اما موسساتی که او با آن‌ها کار کرده‌است قابل اعتماد بوده‌اند وظیفه‌ تایید اعتبار مراجعان به موسسات بازمی‌گردد.

مهری دیپلمه است اما از این که در 64سالگی هنوز بیمه ندارد از دست سرنوشت گلایه‌مند است؛ «الان که دیگه خودم به پرستار احتیاج دارم». صحبتش با این جمله تمام می‌شود درحالی که دلیل کار کردنش را هزینه‌های زندگی و اجاره‌خانه و… بیان کرده‌است و فکر می‌کند شاید فرونشدگی در مترو شغل بهتری از پرستاری در خانه باشد.

ارسال نظر
captcha
captcha
پربازدیدترین ویدیوها
  • تازه‌ها
  • پربازدیدها
پیشنهاد سردبیر
زندگی