تله آبی؛ خودکفایی جواب بود یا سراب؟

امروز بیش از ۸۵ درصد ایران در منطقه خشک و نیمه‌خشک قرار گرفته است، از میان کسری ۱۳۰ میلیارد متر مکعبی مخازن آب زیرزمینی کشور، حدود ۶۰ درصد آن طی ۱۵ سال گذشته و ۹۰ درصد آن در ۲۵ سال گذشته برداشت شده است و هر ساله نیز رقمی در حدود ۶ میلیارد مترمکعب به کسری مخازن زیرزمینی کشور اضافه می‌شود.

نویسنده :

بیتا محسنی

آب مایه حیات است ولی این روزها به دلیل رویکردهای سیاست‌زده و غیرعلمی مسئولان در مسیر ممات خود پیش می‌رود. بحران آبی که این روزها از آن سخن به میان می‌آید بی‌شک یک شبه واقع نشده و از آن روزهایی که صنایع آب‌بر را دور از آب‌های آزاد و در شهرهای مرکزی بنا کردند کلنگ این بی‌آبی‌ها زده شد.

البته مسئولان آن دوران برنامه‌ها را برای اداره ۲۰میلیون ایرانی تنظیم کرده بودند و آن‌ها که فرمان تولید نسل دادند بایدفکری هم به حال وضعیت زندگی و حیات آن‌ها می‌کردند. کمبود آب در این سال‌ها نه تنها به بحرانی زیستی تبدیل شده بلکه به دلیل نفوذ سیاست در تمام عرصه‌ها به ابزاری برای بازی‌های سیاسی و امتیازگیری نیز مبدل شده است. بازی‌هایی که صدای آن گاهی در بهارستان و تریبون مجلس به گوش می‌رسد ولی اثری بر قلب مخاطب نمی‌گذارد چراکه همه می‌دانند برای جمع‌آوری قطره‌ای آرای مردمی است.

چنین می‌شود که امروز بیش از ۸۵ درصد ایران در منطقه خشک و نیمه‌خشک قرار گرفته است، از میان کسری ۱۳۰ میلیارد متر مکعبی مخازن آب زیرزمینی کشور، حدود ۶۰ درصد آن طی ۱۵ سال گذشته و ۹۰ درصد آن در ۲۵ سال گذشته برداشت شده است و هر ساله نیز رقمی در حدود ۶ میلیارد مترمکعب به کسری مخازن زیرزمینی کشور اضافه می‌شود...