بحران در شهرداری تهران؛ از سقوط کارمند تا بی‌توجهی به خواست مردم

تأمین امنیت و آسایش شهروندان از وظایف ذاتی نهاد شهرداری است. با این حال، شهرداری تهران به قدری از این وظیفه فاصله گرفته است که یک کارمند شهرداری منطقه ۱۸ در آسانسور محل کار خود سقوط کرده و فوت می‌کند. در این شرایط، فرصتی برای مطرح شدن مطالبات مهم‌تر مردم باقی نمی‌ماند، چرا که اعضای شورای شهر باید در صحن شورا نسبت به تأمین امنیت جان کارمندان شهرداری هشدار دهند. اگر شهرداری نمی‌تواند امنیت و آسایش را برای کارمندان خود تأمین کند، چگونه می‌تواند به ارائه خدمات عمومی بپردازد؟ حوادث پله‌برقی‌های مترو، توقف فعالیت انجمن‌های حمایتی و علمی، تغییر کاربری بوستان‌ها و آسیب به درختان تهران بخشی از خدماتی است که علیرضا زاکانی، شهردار تهران، به شهروندان ارائه کرده است. شهرداری که تا امروز توانسته است امضای بیش از ۱۸۸ هزار و ۵۱۶ نفر را برای برکناری خود جمع‌آوری کند و بدون توجه به آن به فعالیت خود ادامه دهد. همچنین، او در کارنامه خود مرخصی از شهرداری به مدت بیش از دو ماه برای انجام فعالیت‌های انتخاباتی دارد، با این حال، در این مدت شهروندان نبود شهردار را احساس نکردند.

نویسنده

یگانه شوق الشعراء

چالش‌های جدی در شهر

زهرا نژادبهرام، عضو سابق شورای شهر تهران، شرایط موجود شهر را بسیار تعجب‌آور می‌داند. او به روزنامه اینترنتی فراز می‌گوید: «شهر دچار چالش‌های جدی شده است؛ مدیریت شهری در نگه‌داشت از شهر و توسعه آن ناموفق عمل کرده است. قول‌های زیادی مانند استفاده از واگن‌های برقی و افزایش و توسعه هوشمندسازی فعالیت‌های شهر مطرح شد، اما در نهایت نمایشی از این وعده‌ها ارائه شد. برای مثال، شهرداری تهران در حوزه رصدخانه سرمایه‌گذاری کلان انجام داده و برای استفاده از ظرفیت‌های هوشمندسازی و فعال‌سازی تلاش‌های همه‌جانبه صورت گرفته بود. در دوره پنجم این فعالیت ارتقاء پیدا کرد و سامانه «تهران من» به وجود آمد، اما در دوره جدید، سامانه تهران من به «شهرزاد» بدل شد. این به معنای ساخت دوباره چرخ به جای ارتقاء چرخ ساخته شده است. وقتی از نمایش حرف می‌زنیم، منظور همین است. آنچه وجود دارد کنار گذاشته می‌شود و به سمت تولیدات جدید می‌روند.»

بحث ایمن‌سازی نادیده گرفته شده است

او ادامه می‌دهد: «در حوزه حمل و نقل و نگه‌داشت شهر با همان چالش‌های قبلی رو‌به‌رو هستیم و تغییری ایجاد نشده است. از سوی دیگر، در زمینه ایمن‌سازی نیز با مشکلات متعددی روبه‌رو شده‌ایم. در این مدت شاهد چندین حادثه در پله‌برقی‌های تهران بوده‌ایم. تأمین ایمنی یکی از موضوعات مورد توجه جدی شورای پنجم بود. به دلیل رویکرد و تأکید شورا، تمام ایستگاه‌های مترو مکلف به مناسب‌سازی بودند تا افرادی که ناتوانی فیزیکی دارند بتوانند از ظرفیت حمل و نقل عمومی استفاده کنند. در آن زمان، شهرداری به دلیل بحث ایمنی و استاندارد اجازه بهره‌برداری از تعدادی آسانسور ایستگاه‌های مترو را نداد، زیرا اولویت ایمنی بود. حال، در آسانسور ساختمان شهرداری، کارمندی سقوط می‌کند. ایمن بودن ساختمان‌های شهرداری حداقل اقدامی است که باید صورت پذیرد. دلیل نمی‌شود که چون آتش‌نشانی زیرمجموعه شهرداری است، موضوع استانداردسازی و رعایت قوانین از دستور کار خارج شود. سطح انتظارات و مطالبات ما به قدری کاهش یافته است که از شهرداری می‌خواهیم ساختمان‌های خود را ایمن سازد. شهرداری تعداد زیادی کارمند و مراجعه‌کننده دارد و اگر ما نتوانیم در ساختمان‌های عمومی و دولتی ایمنی را تأمین کنیم، چگونه انتظار داریم شهروندان نسبت به ایمن‌سازی ساختمان‌های مختلف عمل کنند؟»

بی‌توجهی اعضای شورای شهر به نظر مردم

نژادبهرام در آخر می‌گوید: «اعضای شورای شهر نمایندگان مردم‌اند و انتظاراتی را در مردم ایجاد کرده‌اند. مردم به این افراد رأی داده‌اند تا به نمایندگی از آن‌ها به مسائل شهر رسیدگی کنند. حدود ۲۰۰ هزار نفر کارزار برکناری شهردار را امضا کرده‌اند و این به اندازه آرای بخشی از اعضای شورای شهر است. اگر با این نگاه به موضوع توجه کنیم، متوجه می‌شویم که این افراد حق نظر‌دهی دارند. چگونه است که در سطح شورای شهر تهران نسبت به این موضوع بی‌توجهی می‌شود؟ این اتفاق برای ما نوظهور است که با تجمیع افکار عمومی در این موضوعات روبه‌رو شویم. این کارزارها به شکل کاملاً مدنی نظر و اعتراض مردم را نشان می‌دهد. حداقل باید نظرات مردم شنیده شود و حتی شورای شهر تهران به سراغ مردم نرفته است تا چرایی نظر آن‌ها را جویا شود. باید پاسخ این ۲۰۰ هزار نفر داده شود. مگر می‌شود نماینده مردم نسبت به آرای مردم بی‌توجه باشد؟»

در شرایط کنونی که مشکلات ایمنی و ناکارآمدی مدیریت شهری تهران به وضوح قابل مشاهده است، ضروری است که اقدامات فوری و مؤثری صورت گیرد. سقوط یک کارمند شهرداری و حوادث مشابه، نشان از ضعف در تأمین ایمنی و مدیریت دارد. اعضای شورای شهر باید به اعتراضات گسترده مردم توجه کنند و پاسخگوی آن‌ها باشند.