روزنامهنگار و فعال سیاسی اصلاحطلب، روایتی از احضار خود به دادسرای رسانه، پس از انجام مناظرهای درباره حوادث پس از انتخابات ریاستجمهوری سال ۱۳۸۸، ارائه کرده است.
فعال اصلاح طلب در توئیتی نوشت: دولت آقای پزشکیان برای رفع تحریمهای کشور نباید حتی یک روز را از دست بدهد. حتی یک روز تعلل و تأخیر در رفع تحریمهای کشور، زیانی غیرقابل جبران دارد.
تحلیلگر مسائل سیاسی نوشت:از زندان بودن نیروهای سیاسی چه نتیجهای حاصل خواهد شد که تازه برای زیدآبادی هم پرونده جدیدی باز شده است؟ بر فرض که قدری مشکلات برای حکومت پیشآید، پس «گل بی خار کجاست؟» فرایند جدید را تکمیل کنید دور مواجهه سنتی و امنیتی با منتقدان را خط بکشید.
زنان فرانسه در سال 1944 یعنی 7 سال پس از قتل مدرس حق رأی به دست آوردند. حال چطور میتوان از یک رجل دینی در این گوشه از دنیا انتظار داشت که در اوایل قرن 20 با حق رأی زنان و یا حضور آنان در مجلس موافق بوده باشد؟
درحالیکه بحث دربارۀ وزیران پیشنهادی آقای پزشکیان در مجلس جریان دارد، مشکلِ نظامِ مختلطِ ریاستی-پارلمانی بار دیگر خود را در این بحث به نمایش گذاشته است. نظامهای سیاسی مبتنی بر ساز و کار انتخابات در دنیا یا ریاستی و یا پارلمانی هستند. در نظامهای ریاستی که رئیسجمهور با رأی مستقیم مردم انتخاب میشود، رئیس قوۀ مجریه قدرتی همسنگ و یا بیش از پارلمان دارد بهطوریکه از وتوی مصوبات مجلس برخوردار است.
فعال سیاسی اصلاحطلب در واکنش به اظهارات شاگرد قدیمی مصباح یزدی نوشت: اگر جلوی امثال این روحانی گرفته نشود، فتوای قتل مردم و علمای شیعه را هم صادر خواهند کرد.
تحلیلگر مسائل سیاسی در واکنش به ترور هنیه نوشت: ظاهراً همهٔ مرزها و خطقرمزها در جنگ ویرانگر غزه، فروریخته است. در دنیای بدونِ خط قرمز، هیچ سطحی از امنیت برای زندگی نوع انسان قابل فرض نیست.
زیدآبادی با اشاره به سهمخواهی ها از رئیس جمهوری نوشت: خداوند این سرزمین را از گدایان در امان نگه دارد! اگر جای دکتر پزشکیان بودم، به هر گدایی، قاطعانه نه میگفتم حتی اگر علامهی دهر باشد!
فعال اصلاح طلب در توئیتی نوشت:با پیروزی آقای پزشکیان در انتخابات، قرار بر این است که اشتباهات گذشته تکرار نشود و وفاق و همدلی، جای برخوردهای کدورتآور و درگیریهای بیحاصل و زیانبخش را بگیرد.
مگر نوع نگاه سیاسی و اجتماعی آقای پزشکیان امری مکتوم بود که شورای نگهبان صلاحیت او را برای ریاستجمهوری تأیید کرد؟ اگر قرار به عدم همراهی با سیاستهای اوست چرا او اصولاً اجازۀ حضور در انتخابات را پیدا کرد که لازم باشد در کارش کارشکنی شود؟
«دولت پزشکیان حتی اگر بهترین تصمیمات را نیز در جهت حفظ و گسترش منافع ملی کشور بگیرد، حجم تبلیغات رسانهای علیه آن، جایی برای داوری منصفانۀ مردم عادی باقی نخواهد گذاشت! برای رهایی دولت از این وضع، تمهیداتی وجود دارد که بعداً در بارهاش توضیح داده خواهد شد.»
احمد زیدآبادی در یادداشتی با عنوان «الحذر!» در کانال تلگرامی خود نوشت:هیچ "مجاهد"ی را نباید به صرفُ مجاهد بودنش در پستی گماشت که اهلیت و شأنیت و تخصص آن را ندارد، حال این مجاهد چه مجاهد واقعی صحنۀ کارزار باشد و چه مجاهد دروغینِ "روز شنبه"!
احمد زیدآبادی در هم میهن نوشت: پورمحمدی در بین نسل جدید چهرهای ناشناخته بود و برای نسلهای قبلی هم آوازۀ دلپسندی نداشت. از آنجا که او به صورت فردی وارد انتخابات شده بود، از همان ابتدا توسط احزاب و گروههای سیاسی نادیده گرفته شد.