به روال تمام سالهای گذشته که معمولا علتها به فراموشی سپرده میشوند، بدهکاران به طلبکاران مبدل میشوند و مسببان فکری و عملی، به حسابکشان تبدیل میشوند و آنان که خود سببساز وضع هستند، معترضان وضع موجود میشوند و فریاد اعتراض آنها رو به آسمان بالا میرود.
مناسبات ایران و آمریکا، در فصل دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ چگونه رقم میخورد؟ آیا ترامپ به دنبال مذاکره و بدهبستان با ایران است یا در پی به کرسینشاندن خواستههای دولت آمریکا؟ رفتارهای ترامپ واقعا با سیاستهای راهبردی دولتهای پیشین آمریکا متفاوت است یا او نمایشی از متفاوتبودن ارائه میدهد؟ اینها بخشی از پرسشهایی است که با امیرعلی ابوالفتح، کارشناس ارشد مسائل آمریکا مطرح کردیم. پرسشهایی که این روزها در افکارعمومی بسیار مطرح شده است و البته پاسخهای متفاوتی از منظر چارچوبهای تحلیلی مختلف به آنها داده میشود.
قرار است قبل و بعد از تعطیلات عید، کالابرگ الکترونیکی به هفت دهک نخست درآمدی کشور پرداخت شود. ترامپ بازگشته و به دنبال اعمال سیاست فشار حداکثری بر ایران است، وضعیت اقتصادی کشور نیز به قدری معیشت بخشی از مردم را تحت تاثیر قرار داده است که تغییر قیمت دلار میتواند جامعه را به منجلاب بهت و نگرانی بکشاند. این شرایط غیرعادی و گذر از آن به اتخاذ سیاستهای ویژه نیاز دارد. سیاست کوپن دهه ۶۰ را به یاد دارید؟ «نان ملی» انگلستان در دوران جنگ جهانی دوم را چطور؟
مدیرعامل شرکت ملی نفت، با انتقاد از سیاستهای تحریم ی دولت آمریکا علیه ایران، تأکید کرد که این اقدامات نهتنها تأثیری بر توانمندیهای صنعت نفت کشور نخواهد داشت، بلکه موجب تقویت رویکردهای خودکفایی و توسعه ظرفیتهای داخلی شده است و قطعا حرفهای بیاساس ترامپ راهبه جایی نخواهد برد.
وزیر کشور گفت: تشدید تحریم ها علیه ایران صادر شد و همزمان صحبت از مذاکره برای زندگی بهتر داشتند! بنابراین هدفش ایجاد شکاف است و وحدت و همبستگی مردم را نشانه رفته اند، چراکه گفتار و عمل آنان متفاوت است.
مشاور و دستیار رسانهای رئیس دفتر رئیسجمهوری تأکید کرد: تحریم را کسی باید لغو کند که آن را وضع کرده است؛ رئیسجمهور همواره از دوستی و رابطه با دنیا و پرهیز از جنگ و تقبیح کشتار بیگناهان حرف زده است، آیا پاسخ پیام صلح، افزایش تحریم و فشار بر مردم ایران است؟
روزنامه اطلاعات نوشت:گرچه هنوز عمر دولت به ۶ ماه هم نرسیده و شاید انجام همه اصلاحات ساختاری در این فاصله کوتاه، مطالبهای غیرمنطقی و نامنصفانه است اما نگرانی از آن است که این دولت همانند دولتهای گذشته هرچه که بگذرد، جسارت کمتری نسبت به انجام آن پیدا کند.
سخنگوی وزارت امور خارجه در پیامی در در شبکه ایکس، عواقب تسری تحریم های یکجانبه آمریکا به نهادهای بینالمللی (دیوان بینالمللی کیفری) را به مثابه شراکت در جنایات رژیم اسرائیل خواند.
امروز ما مشکل غیرقابل انکاری داریم تحت عنوان کلی «اقتصاد»؛ مشکل آزاردهندهای که فراگیری زیادی هم دارد و اقشار وسیعی از جامعه را دربر گرفته است، البته مشکلی نیست که اختصاص به کشور ما هم داشته باشد ولی بههرحال باید برای آن راهحل پیدا کرد و حداقل آن را کاهش داد و فراگیری اش را محدود کرد.
ترامپ دیروز سندی را برای بازگرداندن سیاست «فشار حداکثری» به ایران امضا کرد؛ آنچه به امضای او رسید، برخلاف بسیاری از تصمیماتی که در ۱۷ روز گذشته گرفته، «فرمان اجرایی» نیست، بلکه یک «یادداشت ریاستجمهوری» است. این یادداشت برای کسانی است که میخواهند تفاوت آنها را بدانند.
نائب رئیس مجلس دهم سیاست دولت چهاردهم برای پیگیری مذاکره و گفت و گو با کشورها از جمله آمریکا را تصمیمی عاقلانه دانست و گفت: ادعای بی نیازی به مذاکره، شعاری بیش نیست.
محمدحسین عادلی در نشست «مروری بر وضعیت ایران در FATF» گفت: منشأ تحریم حسابهای ایران و ایرانیان در همه جای دنیا دو مورد است؛ ۹۰ درصد تحریم های آمریکا و حدود ۱۰ درصد کشور پرخطر اعلام شده از طرف FATF است.
رییس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه موضوعات اقتصادی یکی از چالشهای جدی ما در کشور است، گفت: امروز یکی از چالشهای جدی ما در کشور مشکلات اقتصادی است، با صراحت میگویم حتماً تحریم های ظالمانه آمریکا که خلاف همه قوانین بینالمللی است برای ما مشکلاتی دارد.
حسین شریعتمداری، مدیر مسئول کیهان در یادداشتی با عنوان «معمار تحریم ها کیست؟ ریچارد نفیو یا آقای ظریف؟!» به مقایسه محمدجواد ظریف، معاون راهبردی رئیسجمهور، با ریچارد نفیو، سیاستمدار و نویسنده کتاب «هنر تحریم ها» پرداخته است.
معاون راهبردی رئیسجمهور در یک جلسه پرسش و پاسخ در داووس سوئیس گفت: اگر میخواستیم سلاح هستهای بسازیم، تا الان ساخته بودیم. برنامههای هستهای که با هدف ساخت سلاح شکل میگیرند، شبیه برنامه هستهای ایران نیستند و کاملا مخفیانه هستند.