هیئت عمومی رسیدگی به قانون بودجه تفریغ سال ۱۳۹۹ دیوان محاسبات کشور از تعقیب حقوقی مقامات دولتی در صورت تأخیر و ترک فعل در دستگاههای اجرایی جهت تهیه مقررات بودجه خبر داد.
دلار به ۲۷ هزارتومان و سکه به ۱۲ میلیون تومان رسید، در یک سال منتهی به خرداد، پایه پولی ۳۱درصد و نقدینگی ۳۹درصد رشد کرده، در این هفته رئیسجمهور جدید، کابینهاش را به مجلس معرفی کرد. حالا پرسش اغلب مردم و کارشناسان این است که آیا کابینه وی میتواند از عهده چالشهای پیش رو برآید؟
برای رسیدن به پاسخ تنها کافیست، نگاهی بیندازیم به سازمان برنامه و بودجه .
علیرضا زاکانی، مانند اغلب مسئولان کشور، در مسئولیتی که بر عهده گرفته، یعنی شهرداری تهران، تخصص خاصی ندارد، وی یک پزشک است، پیش از آنکه هر مسئولیت دیگری داشته باشد؛ البته زاکانی فعالیتها و مسئولیتهای مختلفی داشته که تقریبا هیچ ارتباطی با تخصص دانشگاهی وی نداشتهاند؛ نتیجه آنکه برخی از افراد که دستشان به بدنه دولت و حاکمیت میرسد و میتوانند مسندی برای خود تدارک ببینند، آن مسئولیتی را برمیگزینند که «دوست» دارند؛ همچنان که علیرضا زاکانی خود گفته است: «در صحبت با رئیس جمهور، ایشان پیشنهاد وزارت رفاه، وزارت بهداشت و یا ریاست دفتر ریاست جمهوری را مطرح کردند. بین حضور در شهرداری و حضور در کابینه نتیجه گرفتم که در شرایط کنونی و افزایش نارضایتیهای مردم از شهرداری، در شهرداری تهران حاضر شوم.»
احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفتوگو با فراز می گوید: «ما به شدت داریم بد عمل می کنیم. چه برجام و تحریم باشد یا نه می بایست دو برابر این بهره عملکرد داشته باشیم.
به شرط این که وزیر پول دوست و نامردی مثل نعمت زاده در کابینه نباشد. چقدر زحمت کشیدیم به وزارت کشور ثابت کنیم وزیر هزار میلیارد تومانی سالم نیست. دو سال و نیم است که نمی تواند پول دربیاورد چون خودش کاسب است.»
گروه ویژه اقدام مالی (FATF) که یکی از نهادهای نظارتی در خصوص اقدامات ضدپولشویی است، در گزارشی که در خصوص تامین بودجه گروههای راستگرای تندرو منتشر کرده، گفته که بودجه آنها شامل رمزارزها نیز بوده است.
ناصر زرافشان: پول کثیف از طریق همین سایتها در اقتصاد ایران چرخش بسیار بالایی دارد و در برخی مواقع این مبالغ هم میتواند بیشتر از بودجه یک کشور باشد از این رو با مافیای قدرتمندی روبهرو هستیم.
جدیدترین آمار منتشره از سوی وزارت صمت نشان میدهد که از اسفند سال ۱۳۹۷، یعنی آغاز پرداخت تا آخر فروردین امسال ۱۹ درصد متقاضیان موفق به دریافت تسهیلات برنامه تولید و اشتغال (تبصره ۱۸)شدند.
این، سومین گزارش از سلسله گزارشهای مربوط به نهادهای بودجه خوار سینمایی است. در این نوشتار سعی داریم «انجمن سینمای جوانان ایران» را با تمرکز بر تاریخچه، جزییات بودجه ، جهشهای بودجه و کارایی آن در سینما به شما معرفی کنیم.
این، دومین گزارش از سلسله گزارشهای مربوط به نهادهای بودجه خوار سینمایی است. در این نوشتار سعی داریم «مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی» را با تمرکز بر تاریخچه، جزییات بودجه ، جهشهای بودجه و کارایی آن در سینما به شما معرفی کنیم.
قصد داریم در سلسله گزارشهایی، این نهادها را با تمرکز بر تاریخچه، جزییات بودجه ، جهشهای بودجه و کارایی آنها در سینما واکاوی کنیم و کمی به ابعاد پنهان این نهادها بپردازیم. گزارش اول مربوط به پربحثترین این نهادها است؛ «بنیاد سینمایی فارابی».
موسسه سینمایی هنر و تجربه نزدیک به شش سال است که فعالیت خود را آغاز کرده است. این گروه، با هدف حمایت از آثار سینمایی کوتاه، بلند و مستند فیلمسازان ایرانی به ویژه فیلمسازان جوان که از معیارهای هنری و فرهنگی نیز برخوردار هستند تشکیل شد؛ فیلم هایی که به هر دلیل امکان رسیدن به اکران تجاری برای آنها فراهم نشده بود.
سازمان سینمایی در تازه ترین اقدام خود در راستای شفاف سازی عملکرد مالی زیرمجموعه های مرتبط با خود، عملکرد مالی «موزه سینما» را در سال 98 منتشر کرده است؛ گزارشی که علامت سوال های بسیاری را در ذهن مخاطبان ایجاد می کند چراکه دلایل اختصاص یافتن ارقام نوشته شده در این جدول و نتیج راهبردی آن در اهداف موزه و در سطح کلان ، یعنی پیشبرد فرهنگ این مرز و بوم چندان مشخص نیست!
انحلال، ابهامات مالی، ضعف عملکرد، کمبود بودجه ، حواشی سیاسی و… احتمالا بیشترین واژه هایی هستند که حوالی یک خانه پرحاشیه در قلب خیابان بهار جنوبی جا خوش کرده اند؛ خانه ای با عنوان بزرگترین نهاد صنفی سینمای ایران بر پیشانی که به گفته بسیاری از اهالی سینما چندان هم مامن آن ها نبوده است؛ خانه سینما!
پهنه سینمای ایران، سازمان ها و نهادهای بسیاری را دربطن خود جای داده است. از نام های پرتکرار چون «بنیاد سینمایی فارابی» و «سازمان هنری رسانه ای اوج» که به سبب تعدد حواشی و ابهامات پیرامون خود، بیشتر به گوش مردم آشنا هستند تا نام نهادهایی چون «انجمن سینمای جوانان ایران» یا «موسسه سینما شهر»، که از هیاهوی ایجاد شده پیرامون همان نام های پرتکرار استفاده کرده و زیر پوست سینمای ایران آرام و بی صدا حرکت می کنند.
ماجرای دستمزد کارمندان صدا و سیما و به ویژه مجریان این سازمان، سال هاست که به یک بهانه و در بازه زمانی کوتاه، نقل محافل می شود و بعد در سکوت و چالش مستند نبودن ارقام منتشر شده، آرام آرام به فراموشی سپرده می شود.