این روزها با نمونههای روشنی از فاصله گرفتنها و دور شدن عدهای از حکم رانان از واقعیتهای جامعه را در ماجرای احکام قضائی صادر شده درباره دو تن از وزرای دولت سیزدهم شاهد هستیم.
علی مجتهدزاده نوشت: صدور حکم شلاق برای یک هنرمند و خواننده که بازخوردهای منفی بسیاری دارد، نه به نفع ساختار قضایی است و نه بازدارندگی لازم را ایجاد میکند.
«بروید و به خود افتخار کنید که مرا دستگیر کردهاید! بروید و با افتخار به دیگران بگویید که توانستهاید سلطان سکه را بگیرید» این جمله «وحید مظلومین» معروف به سلطان سکه است که در هنگام بازداشت خود با غرور فریاد میزد. حالا خبر رسیده است که سلطان فساد دیگری با ۲۸ هزار شاکی حکم اعدام گرفته است. چرا به دار آویختن این سلاطین، به کاهش فساد اقتصادی در کشور نرسیده است؟
آیت الله رحمت، عضو دفتر استفتائات بیت امام خمینی(ره) و از شاگردان ایشان، معتقد است: حکم جرم هایی مانند ترساندن مردم، بستن خیابان و زخمی کردن شخص مقابل «اعدام» نیست بلکه حکم این مجرمان یا متهمان ازجمله «نفی بلد» است.
فعالیتهای تعدادی دیگر از این افراد نیز در حال بررسی است و برای آنها نیز طی روزهای آینده با حکم قضایی محدودیتهایی در زمینه دریافت خدمات اجتماعی اعمال خواهد شد.
بابک پاکنیا، وکیل مدافع امیرحسین مرادی اعلام کرد؛ حکم پرونده امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی از متهمان حوادث آبان ماه ۹۸ از سوی شعبه هم عرض (شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب) صادر و به وکلا ابلاغ شد؛ ۵ سال حبس تعزیری؛ که البته قابل تجدیدنظرخواهی است.
علیرضا زاکانی روزگاری با ژست افشاگر فساد در عالم سیاست و بین جناح راست به شهرت رسید اما حالا وصال پر حاشیهاش به کرسی شهرداری، رزومه فساد ستیزیش را زیر سوال برده و حتی از میان همجناحیهای خود با اتهام زیر پاگذشتن قانون برای رسیدن به صندلی مدیریتی خیابان «بهشت» روبروست.