سانسور - صفحه 2

حلقه سانسور در صداوسیما در طول چهار دهه تنگ‌و‌تنگ‌تر شده است. تاجایی که این رسانه حتی محصولات سال‌های نه چندان دور خود را یا پخش نمی‌کند یا با سانسور نمایش می‌دهد. این سانسور ها حتی در برنامه‌های تلویزیونی و پخش مجدد آن‌ها نیز دیده می‌شود.

به گزارش فراز سانسور در حکومت طالبان به موارد عجیبی رسیده است.

انتشار تصویری از سانسور «روزبه بمانی»، خواننده مشهور پاپ در بیلبوردهای تبلیغاتی کنسرت در زیباکنار در شبکه‌های اجتماعی خبرساز شده است.

اگر در سال‌های پیش، توجیه سانسور های عجیب غریب، «شرع و شریعت»‌بود، قوانین شرعی امروز در ساختمان صداوسیما بنا به چه مصلحتی تغییر یافته است؟

سطرهای جامانده از کتاب ها، محتوای تغییر کرده انیمیشن ها، سریال ها و فیلم های سینمایی، دوبله‌های وطنی با هدف تغییر روایت، تغییر ناگهانی پوشش بازیگران و محتوای یک نمایش تئاتر پس از چند شب اجرا، جابه جایی واژه ها در یک ترانه آشنا، حذف ناگهانی یک خبر و یا گزارش از یک خبرگزاری و ... چه چیزی را در ذهنتان تداعی می کند؟ شاید خاطره مشترکی که هر نسل در ایران با آن به نوعی برخورد داشت. شبیه به نوار چسبی قرمز که به صورت ضربدری بر دهان، چشم و گوشی چسبانده باشند!

علیرضا داوونژاد از سال ۱٣۵۱، با نویسندگی فیلم سینمایی «عطش»، فعالیت خود را آغاز کرد. در کارنامه بلندبالای داوونژاد، آثار خاطره انگیز بسیاری خواهید دید که او در مقام نویسنده، تهیه کننده یا کارگردان آن‌ها ظاهر شده است؛ از «تاراج»، «طوطیا» و «نیاز» تا «گردباد»، «عروس» و «روغن مار».

وضعیتی که یک روز برای سریال «می‌خواهم زنده بمانم» پیش می‌آید و یک روز برای «زخم‌کاری» نتیجه دوگانگی است که در جریان محصولات شبکه نمایش خانگی پیش آمده. ارشاد مجوز ساخت می‌دهد و ساترا مجوز نمایش. در این میان هرکدام از این دو مراکز اگر نسبت به عملکرد هم اختلاف داشته باشند، کارشکنی‌های صورت گرفته در نهایت دامن تولید کننده را خواهد گرفت.