زندگی شخصی ژوزف استالین ، آمیخته با ترس وسواس و بیماری بود. رژیم غذایی نامتعادل، ترس دائمی از مسمومیت و اختلالات روانی و عصبی، نهتنها سلامت او را تحتتأثیر قرار دادند، بلکه بر تاریخ سیاسی قرن بیستم نیز سایه افکندند.
مسعود فراستی از چرخیدن در فضای شبهروشنفکری کمونیستی پیش و پس از انقلاب تا امریکایی شدن، راه درازی را طی کرد؛ راهی که مقطعی کوتاه از آن با سید مرتضی آوینی همقدم و همقلم شد، اما نفس گرم سید شهیدان اهل قلم کافی نبود تا روشنفکر چپ گمنام ما را عاقبت به خیر کند.
استالین نمیخواست خیلی از جبهه نبرد دور باشد. روزولت و چرچیل هم موافق بودند. بهترین و دمدستترین جا برایشان تهران بود؛ پایتخت ایرانِ اشغالی. پاییز ۱۳۲۲ بود، به تقویم فرنگی نوامبر ۱۹۴۳.