آیا سیاستگذاران ایران یک لحظه هم به این صرافت نیفتادند که درباره سیاست خود در سوریه به نظرات منتقدان هم توجه کنند و فقط حرفهای غیرعقلانی طرفداران کمدانش را نشنوند؟
بیانصافی است که خدمات اسد پدر و اسد پسر را به کشور و مردم ایران و انقلاب اسلامی نادیده بگیریم و بهاستناد برخی بداخلاقیهای اخیر بشار، چشم بر همه خدمات این دو به خودمان در ۴۵ سال اخیر ببندیم و نامردی کنیم.
هنوز ۲ ساعت از آتشبس میان رژیم صهیونیستی و حزبالله لبنان نگذشته بود که نزدیک به بیست هزار تروریست از مرزهای شمالی سوریه که تحت کنترل دولت ترکیه است و آمریکا بیش از ۲۰ پایگاه نظامی در آن منطقه دارد، به درون خاک سوریه سرازیر شده و با انواع تسلیحات مدرن -عمدتاً ساخت آمریکا و اسرائیل- دست به شورش، قتل عام و تخریب منازل و زیر ساختها زدند.
رئیس جمهور با تاکید بر ضرورت گفتگو بین طیفهای مختلف جامعه سوریه برای رسیدن به تفاهم، اظهار امیدواری کرد که درگیری نظامی و خشونت هر چه سریعتر پایان یابد تا مردم این کشور بتوانند در محیطی آرام و به دور از هرگونه خشونت و نگرانی و یا مداخله مخرب بیرونی برای تعیین سرنوشت خود تصمیمی بگیرند که شایسته مردم بزرگ سوریه است.
وزیر امور خارجه امشب در برنامه گفتوگوی ویژه خبری درباره تحولات سوریه با بیان اینکه هیچ وقت قرار نبوده جایگزین ارتش سوریه باشیم، گفت: ارتش سوریه به نظر من بیشتر اسیر یک جنگ روانی شد تا جنگ واقعی در میدان.
دسامبر ۲۰۱۰، زمانی که بسیاری از کشورهای عربی با فساد گسترده و مدیریت ناکارآمد کشور مواجه بودند و فقر و نرخ بیکاری افزایش و آزادیهای مدنی کاهش یافته بود، جوامع عربی به آستانه خشم از حاکمیت رسیدند و در فرآیندی دموینووار، علیه حاکمان تونس، مصر، لیبی و سوریه به پا خواستند. در نهایت تاریخ همدست اعتراضات و قیام مردم شد و بعضی از حکام دیکتاتور کشورهای عربی و آفریقایی و خاورمیانه، سرنگون شدند. حالا بعد از ۱۳ سال، سقوط بشار اسد یکی از ثمرات دیر هنگام همان بهار است.
انیسه مخلوف، همسر رئیسجمهور پیشین سوریه حافظ اسد، زنی با نفوذ پشت صحنه سیاست سوریه بود که نقش مهمی در تثبیت قدرت خانواده اسد ایفا کرد. با وجود جایگاهش بهعنوان همسر رئیسجمهور و مادر بشار اسد ، او زندگی به دور از توجه رسانهها را ترجیح میداد و در سالهای پایانی عمرش در میان تحریمهای اتحادیه اروپا، به امارات متحده عربی نقل مکان کرد و سرانجام در دمشق درگذشت.
«پس از جنگی که به همه جنگها پایان داد، در پاریس به صلحی دست یافتند که همه صلحها را بر باد داد» این چکیده قراردداد «سایکس ـ پیکو» و سازو کاری بود که انگلیس و فرانسه برای تقسیم متصرفات امپراتوری عثمانی میان خود به برقرار کردند. اکنون بافروپاشی پرشتاب نظام سوریه به نظر میرسد پس از یک قرن، عمر این پیمان به سر رسیده و جغرافیای سیاسی آسیای جنوبغربی در آستانه زایش نظمی تازه است.