سیدمحمد بهشتی‌شیرازی یکی از با سابقه‌ترین مدیران فرهنگی پس از انقلاب محسوب می‌شود. بخش بزرگی از کارنامه چهل ساله مدیریتی او مربوط به فرهنگ، سینما و وزارت ارشاد بوده اما بخش میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری نیز سهم عمده‌ای از تجربه و کار مدیریتی او دارد. روزنامه اینترنتی فراز در ارتباط با موضوع میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با بهشتی‌شیرازی به گفت‌وگو نشسته است.

بهشتی شیرازی: ایران به گردشگری روی خوش نشان نمی‌دهد | وزیران به خاطر فشار نمایندگان روی تخریب بافت‌های تاریخ ی چشم‌پوشی می‌کنند | تخت جمشید از دو دهه پیش دچار گل‌سنگ است |ادغام میراث فراهنگی و گردشگری اشتباه بود | از روز اول هیچ کدام از مسوولان این دستگاه تخصص نداشتند.

تخت‌جمشید بار دیگر به خطر افتاد. این بار با گل‌سنگ‌ها؛ معضلی که نزدیک به دو دهه است به جان تخت‌جمشید افتاده است. انتشار گزارشی مبنی بر مشاهده گل‌سنگ‌ها روی بنای تاریخ ی تخت‌جمشید از سوی خبرگزاری فرانسه، این موضوع را دوباره مطرح کرده است. مساله‌ای که با گذشت دولت‌های مختلف، همچنان به‌طور جدی به آن پرداخته نشده و این‌بار صدای رسانه‌های خارجی را نیز درآورد.

بیهقی در شروع کتاب تاریخ خود، جمله‌­ای قابل تامل بیان می­کند: «گوینده این داستان، بیهقیِ دبیر از دیدار خویش می­‌گوید.» بیهقی از نگارش یک داستان می­‌گوید که به دیده او آمده است.

هر از گاهی نامش بر سر زبان‌ها می‌افتد؛ برخی او را لوطی و جوانمرد می‌نامند و برخی اراذل‌ و اوباش. سخن از «طیب حاج رضایی» است. به تازگی فیلمی از علیرضا پناهیان، منبری اصول‌گرا منتشرشده که در آن «طیب» را برگزار کننده سالگرد مراسم ۱۵ خرداد ۴۲ می‌نامد. او ادعا می‌کند که امام خمینی از «طیب» برای برگزاری این مراسم درخواست کرده بوده است.

محمود سریع القلم در کتاب اقتدار گرایی ایرانی در عصر پهلوی بر آن است تا ضمن قرار دادن موضوع عدم توسعه در ایران در کانون بحث خود علل توسعه نیافتگی در دوران پهلوی را مورد واکاوی قرار دهد. به باور نگارنده کتاب توسعه از طریق رشد و پیشرفت اقتصادی حاصل می‌گردد و بنا به دلایلی چند این اتفاق در دوران پهلوی رخ نداده است.

اتفاقات اخیر در غزه، سکانس آخر از یک فیلم طولانی است. برای سر در آوردن از داستان، باید همه فیلم را از اول ببینیم. در قسمت دوم «یک فنجان تاریخ »، بررسی فراز و نشیب‌های تاریخ فلسطین را از نخستین فرازِ معاصر آغاز می‌کنیم: جنگ جهانی اول.

برای نوشتن این مطب، در پی یافتن یک نقطه شروع بودیم، جایی که از آنجا به بعد تا امروز، بسیاری از اهالی طبقه متوسط، نه تنها توانایی خرید طلا برای عروس را که یکی از واجبات ازدواج درعرف و فرهنگ ماست، از دست دادند و به سراغ زیورآلات بدلی رفتند، بلکه بسیاری از خانواده‌ها، برای حفظ سرمایه زرین خود، ترجیح دادند طلای خود را در قبال وام به بانک کارگشایی-که قدمتی ( تاریخ ی) حدودا ۱۰۰ ساله دارد، بسپارند؛ این نقطه شروع، همان « تاریخ » است؛ از کی چنین رفتاری آغاز شد؟ اولین گزارش‌ها در مورد خرید زیورآلات بدلی، برمی‌گردد به سال ۹۲، که هنوز حال‌مان نسبت به دیروز و نه فردا، بهتر بود. اما نکته جالب این‌که هنگام جست وجوی زمان- تاریخ -آغاز این فرآیند، خواندیم رئیس مجلس گفته است مشکل بیکاری ناشی از«عقب‌ماندگی تاریخ ی» است و خواسته است ۵ تا ۶ ماه به وزیر کار فرصت دهیم تا برنامه‌هایش را اجرایی کند! اما تاریخ شروع به گروگذاری طلا و خرید طلای بدلی با مشکل بیکاری تاریخ ی و «وام در قبال طلا» چه نسبتی دارد؟