ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد

با اینکه چهار سال از زمانی که دو لنج ماهی‌گیری در سیستان و بلوچستان، کنارک را به سمت دریا ترک کردند می‌گذرد، اما هنوز خانواده‌های سه نفر از آنها چشم به راه بازگشتشان هستند. سفری که حالا مردانشان را نه چهارسال، بلکه انگار قرن‌ها پیرتر کرده است. در این سه سال هشت خانواده عزادار شده، یک نفر فرار کرده، اخیرا یک نفر آزاد شده و از وضعیت برخی از صیادان دیگر هم خبری نیست. مردی که سی‌ام شهریور ماه امسال به کمک نهادهای بین‌المللی آزاد شد، محمدشریف پناهنده نام دارد. او در مصاحبه‌ای به خبرنگار جام‌جم گفته که در زمان اسارت گاهی روزانه یک روز وعده غذایی دریافت کرده و به همین خاطر مجبور به خورد برگ‌های تلخ درختان شده‌اند. همسر یکی از اسیران به «فراز» می‌گوید:« هر سه الی چهار ماه همسرم تماس می‌گیرد و طبق معمول دزدان آنها را مجبور می‌کنند که برای تهیه هزاران دلار پول به ما التماس کنند.» او سه دختر دارد که کوچک‌ترینشان کلاس هشتم است. به گفته خانم صباحی یکی از دخترانشان سال ۹۵ دانشگاه چابهار قبول شده اما به دلیل شرایط روحی دانشگاه را رها کرده است. این خانواده‌ها تا به حال بخش زیادی از اموال خود را فروخته‌اند تا هر بار به مردانشان غذا برسانند. آنها پول را از طریق یک واسطه به دبی برده و در حساب بانکی دزدان دریایی واریز کرده‌اند. پسر عموی یکی از اسرا می‌گوید:« یکی از اقوام ما در این لنج ۲۷ ساله بود که به قتل رسید و حالا منتظر بازگشتن پسر عموی ۲۰ ساله دیگرم هستیم.» پسرعموی او تک فرزند خانواده بوده و حالا با رفتنش راهی به جز دریافت کمک‌های کمیته امداد برای خانواده باقی نمانده است. او همچنین می‌گوید مسئولان درحالی ابتدا وعده داده‌ بودند که صیادان کشته شده، شهید به حساب بیایند که دیگر خبری از این وعده‌ها نشد. آنها هر روز منتظر شنیدن زنگ تماس یا رسیدن خبر جدیدی هستند تا شاید بتوانند برادران، رفیقان، اقوام و پدرانشان را ببینند. مردانی که یک روز طلوع صبح رفتند و هزار و ۶۷۵ روز است که به وطن بازنگشته‌اند.