پرستاران در مرز فروپاشی هستند

شریفی‌مقدم معتقد است که وزارت بهداشت تنها منافع پزشکان را در نظر می‌گیرد و در وضعیت کرونا که پرستاران در خط مقدم حضور دارند باز هم مطالبات صنفی آنها را نادیده می‌گیرند.

نیروی کار در ایران همواره با بی‌توجهی‌های بسیاری روبه‌رو هستند. این مشکل به یک صنف محدود نمی‌شود و به موقعیت زمانی و شرایط وخیم هم ربطی ندارد البته گاهی برخی مشکلات و دشواری‌ها در یک مقطع زمانی شدت می‌گیرد؛ مانند وضعیت این روزهای پرستاران که با همه مشکلات موجود و کاستی‌های مادی و معنوی تلاش می‌کنند انسان‌هایی که در مرز بین بودن و رفتن زندگی می‌کنند را نجات دهند.

در بحران کرونا پرستاران در صف نخست مبارزه، یکه و تنها هستند، بدون هیچ حمایتی از سوی نهادهای بالادستی، حتی وزارت بهداشت هم نمی‌خواهد در این شرایط از ظرفیت خود برای بهبود وضعیت این صنف استفاده کند.

تعداد پرستاران در ایران به ازای هر بیمار با میانگین کشورهای عقب مانده و توسعه نیافته برابری می‌کند. ایران به ازای هر هزار بیمار ، یک و نیم نفر پرستار دارد. بر اساس میانگین جهانی این عدد باید بیش از ۳ نفر باشد. گفتنی‌است وزارت بهداشت در ماه‌های پایانی سال گذشته در ابتدا تصمیم گرفت با آزمونی ورودی تعداد پرستاران را تا ۴۰ هزار نفر افزایش دهد اما در نهایت اعلام کردند که در این آزمون تنها ۱۳ هزار نفر جذب شدند. این تعداد هرچند ناکافی است اما می‌تواند باری را از دوش پرستاران بردارند با این وجود هنوز جذب بازار کار نشده‌اند و مشخص نیست که چه زمانی وارد میدان مبارزه با کرونا خواهند شد.

دبیرکل خانه پرستار و قائم مقام سازمان نظام پرستاری ایران معتقد است وزارت بهداشت تا زمانی که درگیر باند بازی و سود‌جویی است نمی‌توان امیدوار بود که وضعیت پرستاران در ایران تغییر آنچنانی بکند و این موضوع به دولت گذشته و دولت آینده مربوط نمی‌شود و در ادوار گذشته شکاف بین پزشکان و پرستاران وجود داشته است.

محمد شریفی‌مقدم، با اشاره به عدم اجرای طرح‌هایی که برای بهبود وضعیت پرستاران در ایران تصویب شده است ولی هنوز به مرحله اجرا نرسیده است، به خبرنگار فراز می‌گوید: «دولت در آخرین روزهای مسوولیت خود «تعرفه‌گذاری» را برای بهبود وضعیت پرستاران با همکاری شورای عالی بیمه در هیات دولت به تصویب رساند ولی باتوجه به اینکه این موضوع می‌‌تواند از نظر روانی برای پرستاران بسیاری مثبت باشد ولی هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. همه ما در انتظاریم تا این مصوبه اجرایی بشود تا بتوانیم مشکلات آن را بپوشانیم چون تجربه نشان داده در اجرای مصوبات این‌چنین همواره مشکلاتی وجود دارد.»

او با اشاره به وضعیت بحرانی کرونا در ایران که وارد پیک پنجم شده است ادامه می‌دهد: «در حالی که ایران به پیک پنجم کرونا رسیده است و بسیاری پیش‌بینی وضعیت فوق بحرانی را می‌دهند همه فشارها بر روی دوش کادر درمان و به‌خصوص پرستاران است. طبق گزارشاتی که به دست ما رسیده است وضعیت روحی و روانی پرستاران مطلوب نیست و باتوجه به محیط کار دچار اظطراب و استرس بیش از حد شده‌اند. کار کردن در وضعیتی که بیمارستان‌ها جای خالی برای پذیرش بیمار ندارند و تعداد بالای کشته‌ها روح و روان پرستاران را درگیر می‌کند. شما فکر کنید هنگامی که در خیابان یک بیمار کرونایی می‌بینید از ترس اینکه این بیماری به شما سرایت نکند از او دور می‌شوید ولی پرستاران تنها چند سانتی‌متر از بیمارانی که وضعیت نامناسبی دارند، فاصله دارند این موضوع خود نشان‌گر اوج استرس در بین کادر درمان است.»

این فعال صنفی با انتقاد از بی‌اهمیتی مسوولان نسبت به کارانه و اضافه کار پرستاران می‌گوید: «کارانه که یکی از مطالبات ادوار گذشته پرستاران محسوب می‌شود همچنان بسیار ناچیز است و دیگر کسی پیگیر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان که به‌عنوان کارانه پرداخت می‌کردند نیست چون بسیار ناچیز است اما در مورد پرداختی بابت هر ساعت اضافه‌کار انتقادهایی را خطاب به مسوولان مطرح می‌کنیم. باتوجه به کمبود نیروی کار پرستاران به صورت اجباری باید ساعات بیشتری را در بیمارستان‌ها بمانند و برای هر ساعت چیزی حدود ۱۵ هزار تومان دریافت می‌کنند. در این شرایط این مبلغ نه‌تنها کفاف نمی‌دهد بلکه فعالیت پرستاران را بی‌اثر جلوه می‌دهد. به این نکته هم باید اشاره کنم که مبلغ ناچیز با تاخیر به حساب پرستاران واریز می‌شود.»

دبیرکل خانه پرستار با انتقاد از سیاسیت‌های وزارت بهداشت که تنها به منافع گروهی خودشان اهمیت می‌دهند، اضافه می‌کند: «سیستم وزارت بهداست در دولت‌ها تغییرات چندانی نمی‎‌کند و تنها نفرات عالی‌رتبه تعویض می‌شوند. از ابتدای دهه ۷۰ که درمان در ایران پولی شد مافیایی در وزارت بهداشت شکل گرفت که تنها به منافع مالی خودشان اهمیت می‌دهند و وزار و معاونان او توسط این گروه معرفی می‌شود که متاسفانه در این مورد جایی برای اهمیت دادن به مطالبات پرستاران باقی نمی‌ماند. به دلیل عدم شفافیت در وزارت بهداشت و تجربه‌های که با تغییر دولت‌ها داشته‌ایم باید بگویم که امیدی به بهبود وضعیت و کمک به پرستاران نداریم.»

او در همین خصوص ادامه می‌دهد: «باتوجه به وضعیت کنونی کرونا در ایران باید ساختار وزارت بهداشت را فروریخته بنامیم و اگر بخواهیم امیدی به آینده داشته باشیم باید تغییرات عمده‌ای در این حوزه مشاهده کنیم. مجموعه وزارت بهداشت در اختیار افرادی است که نه اصلاح‌طلب هستند و نه اصولگرا و تنها منافع گروهی خودشان در راس قرار دارد. با این شرایط وزارت بهداشت، به آینده خوشبین نیستیم و هم نگرانی‌ها بابت پرستاران و کادر درمان افزایش خواهد یافت و هم وضعیت شهروندان هر دقیقه در حال بحرانی‌تر شدن است.»