مرگ ۶۵۰۰ کارگر برای میزبانی قطر در جام جهانی

در این گزارش آمده است:‌ بازی نهایی مسابقات جام جهانی قطر، یک سال دیگر در تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۲ برگزار خواهد شد که در یک پیچ سرنوشت، روز جهانی مهاجران نیز هست.

از دسامبر ۲۰۱۰، زمانی که قطر میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ را به دست آورد، این کشور ریخت و پاش عظیمی را در ساختمان‌سازی آغاز کرده است؛ از جمله بازسازی یا ساخت هشت استادیوم، همچنین هتل‌ها، راه آهن، فرودگاه بین‌المللی و سایر زیرساخت‌های مهم. برای دستیابی به این هدف بلندپروازانه، دولت قطر تقریباً به طور کامل به نیروی کار کارگران مهاجر متکی بود که بیش از ۹۵درصد نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

اما این کارگران مهاجر در معرض طیف وسیعی از سوء استفاده‌ها هستند. هرچند فشار جهانی قطر را مجبور کرده است تا یک سری اصلاحات مهم را در سیستم کفالا (حمایت مالی) خود انجام دهد، اما اگر کارگران مهاجر همچنان با عدم پرداخت دستمزدها، مرگ‌های غیرقابل توضیح، هزینه‌های بالای استخدام و...مواجه باشند چنین تلاش‌هایی برای اصلاحات بی‌اهمیت است.

دیده‌بان حقوق‌بشر در ادامه از اتحادیه‌های فوتبال کشورهای مختلف جهان خواسته است که فیفا و قطر را زیر فشار قرار دهند تا به تعهدات خود عمل کنند.

گفتنی است روزنامه گاردین به تازگی فاش کرده که ۶۵۰۰ کارگر مهاجر از زمان انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی در پروژه‌های ساخت و ساز این کشور جان باخته‌اند. این کارگران مهاجر بیشتر شهروندانی از هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سریلانکا هستند. این یافته‌ها که از منابع دولتی گردآوری شده است، به این معناست که از شب دسامبر ۲۰۱۰ که خیابان‌های دوحه مملو از جمعیتی شادمانه بود که پذیرش میزبانی قطر را جشن می‌گیرفت، هر هفته به طور متوسط ۱۲ کارگر مهاجر از این پنج کشور جنوب آسیا جان خود را از دست داده‌اند.

آمارهای رسمی هند، بنگلادش، نپال و سریلانکا نشان می‌دهد که در دوره ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، ۵ هزار و ۹۲۷ نفر از کارگران مهاجر کشته شده‌اند. آمار سفارت پاکستان در قطر هم از مرگ ۸۲۴ کارگر پاکستانی در همین بازه زمانی خبر می‌دهند. مجموع تلفات اما به طور قابل توجهی بیشتر است، زیرا این ارقام شامل مرگ و میر شهروندان تعدادی از کشورهایی که کارگران زیادی به قطر می فرستند، از جمله فیلیپین و کنیا، نمی شود. این آمار همچنین شامل مرگ و میرهای رخ داده در ماه های پایانی سال ۲۰۲۰ نیز نمی‌شود.

۳۷مورد مرگ فقط در میان کارگرانی که مستقیماً با ساخت استادیوم‌های جام جهانی مرتبط بودند، رخ داده است  از جمله تعدادی از کارگرانی که در محل ساخت و ساز استادیوم سقوط کرده و جان خود را از دست داده‌اند.

پشت این آمار، داستان های بی شماری از خانواده های ویران شده نهفته است که بدون نان‌آور اصلی خود رها شده‌اند، در تلاش برای دریافت غرامت هستند و همچنان در مورد شرایط مرگ عزیزانشان سردرگم هستند. «سینگ رای» از نپال نزدیک به هزار  پوند برای دریافت اجازه کار به عنوان نظافتچی در کمپ کارگرانی که استادیوم جام جهانی را می ساختند، پرداخت کرد اما در عرض یک هفته پس از ورود، خودکشی کرد! کارگر دیگری به نام «محمد شهید میاه» از بنگلادش در محل اقامت کارگری خود، پس از تماس آب با کابل های برق در معرض برق گرفتگی گرفت. در هند، خانواده «مادو بولاپالی» هرگز نفهمیدند که چگونه این مرد سالم ۴۳ ساله در حین کار در قطر «به دلایل طبیعی!» جان خود را از دست داده است. جسد او در حالی که روی زمین خوابگاهش افتاده بود پیدا شد...