خدا نکنه که آدم بی‌گناه، بی‌آبرو بشه!

پرویز پرستویی امروز ۶۷ ساله شد‌، بازیگری که حواشی اخیر پیش آمده علیه اش، باعث شده که کارنامه پربارش به حاشیه رفته و نیم قرن هنر انکار ناپذیر او در بازیگری کمرنگ جلوه کند. او در سه سالگی با پدر کشاورزش از شهرستان به تهران نقل مکان کرد، به محله دروازه غار. به سختی درس خواند، هم‌زمان با درس خواندن کار کرد و پس از چند آزمون و خطا، در سال ۴۸ به کانون پرورش فکری پیوست. روندی که نشان می دهد پرستویی نه از جای غریب و دور که حتی از سطوح کم برخوردار همین جامعه کارش را شروع کرد و جذب شدن در گروه تئاتر بهرام بیضایی در سال ۴۹ زندگیش را متحول کرد‌..‌.

از ارادت به بیضایی تا ادای دین به شهدا

ارادت او به بیضایی در حدی بود که در سال ۹۵ وقتی روزنامه کیهان مطلبی علیه این استاد سینما منتشر کرد، پرستویی واکنش تندی به کیهان و حسین شریعتمداری نشان داد و عواقب آن را که خط کشیدن زیر ارتباط احتمالی او با بعضی چهره های کمتر محبوب سیاسی، میان مردم بود نیز به جان خرید‌.  کارنامه پرستویی پربار است و درخشش اش در نقش های متفاوت او را دست کم در این موضوع یه یک برند تبدیل کرده است‌. با این وجود احتمالا تحت تاثیر شهادت برادرش، گرایش زیادی به ایفای برخی نقش ها از خود نشان داده که امروز برای همان ها مورد انتقاد قرار می گیرد. حال آنکه سال ها پیش از شروع این قائله ها و نسبت دادن او به جریان های سیاسی پرستویی با یک فیلم در ژانر دفاع مقدس وارد سینما شده بود.

مقهورِ میانه رو!

هرچند آکتور فیکس آثار برخی از فیلمسازان ارگانی بودن قابل دفاع نیست اما پرستویی به همان میزان بازیگر نقش یک فیلمسازان مستقل یا دورتر از جریان قدرت نیز بود‌. روندی که نشان می دهد پرستویی را صرفا باید یک بازیگر به حساب آورد که نمی خواد طرفی مجزا برای خود برگزیند و حتی اگر برای میانه رو بودت مقهور هم شود ترجیح می دهد به همین راه ادامه دهد. این چنین است که او یک روز در اکران فیلمی در آمریکا کنترل از دست داده و به غلط، دوربینی را می اندازد، دوربین فردی که اساسا برای پاسخ گرفتن و قانع شدن نیامده بود. پرستویی تقریبا در همین روزها که محبوب جریان های خاص شده، نسبت به وضعیت مردم و کشتار معترضان واکنش نشان داده و به مقام رهبری نامه می نویسد و  مغضوب همان جریان خاص می شود. پرستویی نیز می‌تواند مانند بسیاری از هنرمندان کشورمان عافیت‌طلبی پیشه کند؛ اما او به سیستان‌وبلوچستان می‌رود و به محرومان کمک می‌کند، به اتفاقات جامعه حساس است و به آنها واکنش نشان می‌دهد، تلاش می‌کند برای محکومان به اعدام رضایت بگیرد. پس اگر بنا به قضاوت است رواست که او را با همه داشته‌ها و فعالیت‌هایش قضاوت کرد نه فقط یک عکس یا یک حرف...