مدیریت جهادی یعنی «بچه بدو چهار تا نیمکت بذار توی پارک»؟

روزنامه هم میهن نوشت: مدیریت جهادی اصطلاحی است که از آن سوءاستفاده‌های زیادی شده است.

رهبری در تعریف آن در نام‌گذاری سال ۹۳ اشاره کردند: «اگر مدیریت جهادی یا همان کار و تلاش با نیت الهی و مبتنی بر علم و درایت حاکم باشد...»، رؤسای‌جمهور بعدی، رئیس مجلس و دیگران بعد از آن از این عبارت آنچه را که دوست داشتند، برداشتند و عموماً هم قسمتی که حذف شده «مبتنی بر علم و درایت» است. یعنی تصور بر این شد که مدیریت جهادی یعنی الله‌بختکی کاری را زودتر انجام بدهیم؛ بدون آن قسمت «علم» و «درایت».

بعد همه تصمیم گرفتند سرزده به جاهایی که تحت مدیریت‌شان بود، بروند و کلاً هدف آن نام‌گذاری فراموش شد.

دو روز است در شبکه‌های اجتماعی، ویدئویی از شهردار یکی از مناطق تهران وایرال شده که رفته به یک پارک در منطقه‌ی تحت مدیریت‌اش و نظافت دستشویی را چک کرده، بعد هم چهار نفر دوروبرش هستند که وقتی یکی می‌آید سراغ‌شان و می‌گوید مثلاً نیمکت نداریم، آقای شهردار بلافاصله به یکی از آن‌ها می‌گوید: چهارتا نیمکت بذار. چهارتا آلاچیق بذارین. اینکه قبل از صدور دستور، نقشه‌ای ببیند یا به‌لحاظ معماری، شهرسازی و فضای مورد نیاز برای هر آدم، محیط، مساحت، ریاضی و... شرایط را بسنجد، در کارش نیست.

در بهترین حالت فکر می‌کند تلاش‌اش به‌همراه نیت، کفایت می‌کند. خیلی بخواهیم خوشبین باشیم و فکر نکنیم که این فریب مردم و به‌عبارتی، همان پوپولیسم است، می‌توانیم بگوییم آقای شهردار خودش را فریب می‌دهد. به خودش دروغ گفته که امروز چه کار مهمی برای مردم منطقه انجام دادم.