وعده بزرگ ظفرقندی!

سریال وعده‌های محقق نشده دولت در مورد تجهیر تخت‌های بیمارستانی در کشور همچنان ادامه دارد. «محمدرضا ظفرقندی»، در یک نشست به مناسبت روز خبرنگار گفت: «ما امسال ۶ هزار تخت را به نظام سلامت اضافه خواهیم کرد. هر تخت بیمارستانی ۱۰ میلیارد تومان هزینه برای وزارت بهداشت دارد». البته این اولین بار نیست که صحبت از افتتاح ۶ هزار تخت بیمارستانی به میان می‌آید. ۲۳ اردیبهشت‌ماه اکسال، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس از «دستور وزیر بهداشت برای تجهیز ۶ هزار تخت بیمارستانی در کشور» با اعتبار ۵۰ هزار میلیارد تومانی خبر داده بود.

وضعیت نگران‌کننده سرانه تخت بیمارستانی

کمبود تخت‌های بیمارستانی در کشور، سال‌ها است که یکی از چالش‌های اصلی نظام سلامت ایران به شمار می‌آید. سرانه تخت بیمارستانی در ایران، ۱.۵ تخت به ازای هر هزار نفر بوده و از استاندارد جهانی ۳ تخت به ازای هر هزار نفر فاصله بسیاری دارد. این عدد در کشور‌های عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی حدود ۴.۴ تخت به ازای هر هزار نفر و در کشور‌هایی مثل ژاپن و کره جنوبی، بیش از ۱۲ تخت به ازای هر نفر است. این آمار نشان می‌دهد که وضعیت ایران نسبت به استاندارد‌های جهانی نگران‌کننده است.

با این حال، در سال‌های اخیر مقامات دولتی در مورد تعداد تخت‌های بیمارستانی یا به دادن وعده‌های غیرقابل تحقق اکتفا کرده و یا دست به دامن دستاوردسازی و حتی آمارسازی شده‌اند. مهرماه سال ۱۴۰۲، مرحوم ابراهیم رئیسی ادعا کرد که در طول دو سال عمر دولت سیزدهم، ۱۵ هزار تخت بیمارستانی در کشور ساخته شده‌است. این در حالی است که به گفته بسیاری از کارشناسان، ساخت و تجهیز یک بیمارستان در کشور به طور میانگین بین ۵ تا ۱۰ سال طول می‌کشد.

در آخرین ادعای وزیر بهداشت دولت چهاردهم نیز اضافه شدن ۶ هزار تخت بیمارستانی در ۷ ماه آینده در حالی وعده داده شده که تحقق آن، دست کم روی کاغذ، بسیار زمان‌بر است.

پروژه‌های روی دست‌مانده!

امروز، بسیاری از بیمارستان‌های ایران تخت کافی برای بستری بیماران ندارند و همان تخت‌های موجود هم یا مستهلک شده یا فرسودگی آنها را تهدید می‌کند. «مینو محرز»، متخصص بیماری‌های عفونی سال گذشته در این باره گفته بود: «به زودی مجبور می‌شویم بیماران را در راهروی بیمارستان‌ها بستری کنیم».

این درحالی است که تعداد قابل توجهی از پروژه‌های مهم نظام سلامت، به دلیل کسری بودجه با تاخیر یا توقف مواجه شده‌اند. بیمارستان ۶۰۰ تختخوابی آیت‌الله طاهری در گلستان با گذشت بیش از ۱۲ سال از آغاز ساخت، حدود ۳۰ درصد پیشرفت داشته است. پروژه بیمارستان ۷۰۰ تختخوابی قزوین و بیمارستان ۳۰۰ تختخوابی روانپزشکی ایران نیز عملا متوقف شده‌اند. تکمیل بیمارستان ۲۰۵ تختخوابی بم و پیشرفت بیمارستان شهدای هفتم تیر شهرری نیز در پاییز سال گذشته همچنان در انتظار تامین بودجه بودند. بیمارستان جنرال و سوختگی تهران در اتوبان همت، بیمارستان ملکشاهی ایلام، بیمارستان سیدالشهداء و کمالشهر در کرج، بیمارستان ۶۱۵ تختخوابی نیایش خرم‌آباد، بیمارستان مادر و کودک بوشهر، بیمارستان ۱۷ شهریور دشتستان بوشهر، بیمارستان‌های رازوجرگلان و پورسینای سملقان بجنورد، بیمارستان ۲۰۰ تختخوابی شهید مفتح ورامین، بیمارستان ۳۲ تختخوابی در بدره ایلام، بیمارستان ۲۲۶ تختخوابی نور ولایت خرمدره، بیمارستان ۵۲۴ تختخوابی نجف‌زاده در اردبیل، بیمارستان بقیه الله الاعظم کاشان، بیمارستان ۴۰۰ تختخوابی در اسلامشهر نیز از جمله پروژه‌های ناتمام وزارت بهداشت هستند.

اگر فرض کنیم، منظور وزیر بهداشت از اضافه شدن تخت‌های بیمارستانی به نظام سلامت، تامین بودجه و اتمام این پروژه‌های ناتمام هم باشد، مجموع تخت‌های بیمارستانی جدید نیز به ۶ هزار تخت نمی‌رسد؛ با این حساب می‌توان متوجه شد که ساخت و افتتاح ۶ هزار تخت بیمارستانی جدید در کشور عملا یک وعده‌ی محال است!

وزیر بهداشت دولت چهاردهم، یکی از متخصص‌ترین چهره‌ها در حوزه بهداشت و درمان است. تا جایی که معرفی‌اش به عنوان عضوی از کابینه‌ی چهاردهم موجی از رضایتمندی را کادر سلامت ایران ایجاد کرد. مسعود پزشکیان نیز، وزیر بهداشت یکی از موفق‌ترین دولت‌های تاریخ جمهوری اسلامی بوده است. به همین دلیل، انتظار می‌رود دست‌کم وعده‌های دولت در حوزه بهداشت و درمان، فاصله زیادی با واقعیت‌های موجود نداشته باشند. با این وجود باید دید وعده ساخت ۶ هزار تخت به نظام سلامت کشور تا چه حد محقق خواهد شد.