جمهوری باکو

اجلاس جهانی «کاپ-۲۹»، به رسم هرسال جهت بررسی چالش‌های زیست‌محیطی به ویژه تغییرات اقلیمی در حال برگزاری است. پس از میزبانی مصر و امارات متحده در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، این‌بار قرعه میزبانی این اجلاس به جمهوری باکو افتاد. دعوت اسرائیلی‌ها به رویداد امسال در باکو اما جوانب دیگری به پیامدهای احتمالی کاپ-۲۹ سال جاری بخشیده است.

هیچ کشور معتبری برای یافتن پاسخِ مسائلِ هویتی خود از افسران اطلاعاتی خارجی کمک نمی‌گیرد، بلکه آن را از درون تبیین می‌کند. اما در اینجا موضوع، مهندسی یک پروژه است که مهندسی آن برون‌سپاری شده بود...

نشست تغیرات اقلیمی سالانه سازمان ملل متحد امسال هم در نزدیکی مرز‌های ایران برگزار می‌شود؛ باکو. جایی که نشست را برای ایران دارای ابعادی متفاوت از ادوار پیشین می‌کند و به همین دلیل غیر از بحث‌های تخصصی مرتبط با آن، نحوه حضور هیات ایران نیز محل بحث‌های سیاسی نیز قرار گرفته است. در واقع آنچه کاپ ۲۹ در باکو را متفاوت می‌کند، شرایط منطقه و البته رابطه راهبردی جمهوری باکو با اسرائیل است.

سه دهه است که تنش بین این دو کشور به یکی از ارکان روابط و تحولات تبدیل شده است. در آخرین تحول، دولت ارمنستان به تازگی اعلام کرده که برای اجتناب از جنگی دوباره چهار روستای مورد مناقشه را به جمهوری باکو واگذار می‌کند. چهار روستای مرزی در منطقه «قزاق» که مسیر ارمنستان به گرجستان نیز از آن می‌گذرد. همین مسئله به بحث‌هایی دامن زده و نگرانی‌هایی را درباره قطع‌شدن مسیر ارتباطی ایران با گرجستان از طریق ارمنستان به وجود آورده است و حتی برخی آن را علیه ایران دانستند. هرچه هست به نظر می‌رسد که نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان با متحدان غربی خود با الهام علی‌اف رئیس‌جمهور جمهور آذربایجان به توافقی رسیده باشد.