قطع روابط اقتصادی در شرایط جنگی امری منطقی است. در صلح، هدف باید محدودکردن صادراتِ تنها حساسترین فناوریها به رژیمهای غیرلیبرال باشد. زمانی که دولتهای استبدادی قدرت ترساندن را داشته باشند (مثل کاری که روسیه میتواند با گاز خود انجام دهد)، هدف نباید خودکفایی ملی باشد. بلکه باید از شرکتها بخواهند به تأمینکنندههای خود تنوع ببخشند و در نتیجه آن سرمایهگذاری در منابع جدید تأمین از انرژی گرفته تا الکترونیک را تحریک کنند...
دولت امریکا طرح جت جنگنده لهستان را رد کرد. طرح لهستان برای ارائه جتهای جنگنده به اوکراین، پس از آنکه دولت ایالات متحده آن را «غیرقابل دفاع (فاقد قدرت دفاعی)» خواند، اجرایی نخواهد شد. زبیگنیو راو، وزیر امور خارجه لهستان، پیشتر گفته بود که دولتش «آماده است تا تمام جتهای میگ-۲۹ را (به صورت فوری و رایگان) در پایگاه هوایی رامشتاین مستقر کرده و آنها را در اختیار دولت ایالات متحده قرار دهد.» تا آمریکا آنها را در اختیار اوکراین قرار بدهد
بایدن ورود هواپیماهای روسی را در حریم هوایی امریکا ممنوع کرد و قول داد که الیگارشیهای روس نزدکی به کرملین را تعقیب کند و زیر فشار بگذارد. او گفت که امشب اعلام میکنم که با همراهی متحدان خود در بستن حریم هوایی امریکا به روی همه پروازهای روسیه، به انزوای بیشتر روسیه کمک خواهیم کرد.
بخش دشواری که غرب در پیش دارد، تنظیم واکنشهای خودش است. این بلوک سیاسی تا اینجا تصمیم دارد جزم بودنِ عزم خود را در برابر تهدیدها و اقدامات روسیه به اثبات برساند. اما علاوه به اینها به دنبال ایجاد فضایی برای دیپلماسی، حفظ وحدت غرب و حفظ یک عامل بازدارنده معتبر در برابر تهاجمی همهجانبه است. خیلی مهم است معلوم بشود که آیا به رسمیت شناختن دونتسک و لوهانسک توسط آقای پوتین یک هدف به حساب میآید یا گامی است که او در جهت جنگی گستردهتر برداشته است. امریکا و بریتانیا حالا متقاعد شدهاند که دومی منظورِ نظر است. ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو میگوید: «اینها همه نشانه ایناند که روسیه به برنامهریزی برای حملهای تمامعیار ادامه خواهد داد.»
حمله آشکار توسط نیروهای روسی میتواند باعث افزایش ناگهانی قیمت انرژی و مواد غذایی شود و ترس از تورم ایجاد کرده و سرمایهگذاران را نیز به وحشت بیندازد... ترکیبی که سرمایهگذاری و رشد اقتصاد را در سراسر جهان با تهدید مواجه میکند.
این اثرات هر قدر هم که شدید باشند، تأثیر ناگهانیشان به اندازه تعطیلی اقتصادیِ ناغافلی که اولین بار توسط ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ اتفاق افتاد، ویرانگر نخواهد بود (به دیگر سخن: تبعات منفیشان حتی قابل قیاس هم نیست). روسیه یک غول بینقارهای عظیم است با ۱۴۶ میلیون نفر جمعیت و یک زرادخانه عظیم هستهای. این کشور همچنین تأمین کننده کلیدی نفت و گاز و مواد خامی است که کارخانههای جهان را فعال نگه میدارد. اما از سوی دیگر برخلاف چین که یک نیروگاه تولیدی است و در زنجیرههای تأمین پیچیدهای تنیده شده است، کشور روسیه تنها بازیگری کوچک در اقتصاد جهانی محسوب میشود.
مذاکرات پر زحمتی که برای احیای توافق هستهای در حال صورت گرفتن است، شاید پایان یابد. همانطور که دیپلماتها نیز اشاره میکنند که توافق پس از نزدیک به یک سال چانهزنی در آستانه عقد شدن است. اما واکنشهای منفی منتقدان این معاهده در ایالات متحده تازه آغاز شده است.
ناوالنی در تبعید تنها در حکم خرمگسی مزاحم است که نادیده گرفتنش برای پوتین هیچ کار سختی نیست. در زندان او یادآور آن چیزیست که روسیه به آن تبدیل شده و نماد آزادیهایی است که این کشور از دستشان داده.
پاول روز سهشنبه اعلام کرد که اقتصاد هم به حد کافی سالم است و هم به سیاستهای پولی سختتر نیاز دارد.تحقق این امر یحتمل مستلزم افزایش نرخ بهره، کاهش خرید ماهانه دارایی و ترازنامهای کوچکتر است.
ایالاتمتحده و متحدان اروپاییاش میتوانند و باید به اوکراین، برای محافظت در برابر روسیه کمک نظامی کنند. اما تنها اوکراین است که میتواند این مهم را به اتمام برساند. و این کشور نیز برای انجام این کار، دولتی قوی و کارآمد میخواهد... نه دولتی که زخمیِ جنگ قدرت داخلی و فساد گسترده است.
مذاکرهکنندگان از تمام طرفین بخش عمده دسامبر را در مذاکرات وین سپری کردند تا آخرین تلاشهاشان را برای نجات توافقی که دیپلماتهای غربی، آن را بهترین گزینه برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هستهای میدانند، انجام داده باشند. پیش از توقف ماه دسامبر اندکی پیشروی داشتند و روز دوشنبه تلاشهاشان را از سر گرفتند.
ایران به آژانس هستهای سازمان ملل اجازه نظارت کامل بر برنامههای هستهای خود را نداد و همین موضوع مانعی مقابل مذاکرات وین و بازگرداندن توافق ۲۰۱۵ ایجاد کرد.
پس از دوران کوتاهی از روابط شیرین و قدرتمندی که میان امریکا و اسرائیل شکل گرفته بود، در جریان مذاکرات این هفته، تنشها میان این دو دوباره سر برآوردند.
خیلی چیزها به محاسبات پوتین بستگی دارند. او بیشک منافعی که میتوان از دیپلماسی به دست آورد را با مزایا و خطرات اقدام نظامی مورد مقایسه قرار داده است.
پس از ۵ روز مذاکره هستهای میان هیاتهای ایرانی و غربی در هتل کوبرگ وین، دیپلماتها برای مشورت به پایتختهای خود بازگشتهاند. این در حالی است که از مجموع اظهار نظرها میتوان ابراز تردید و ناامیدی نسبت به نتیجه گفتگوها را طرف غربی به روشنی دریافت. روزنامه فاننشالتایمز در تحلیلی به بررسی این موضوع پرداخته است.