محمدصالح مفتاح دبیر ستاد انتخابات صداوسیما در خصوص حذف بخشی از مستند سوم مسعود پزشکیان، نامه رئیس‌جمهور اسبق و چند موضوع دیگر توضیحاتی داد.

مستند «نگرانم» عصر روز شه‌شنبه ۱۲ تیرماه از شبکه یک سیما پخش شد که این بخش از مستند از نسخه نهایی حذف شد.

حساب کاربری پورمحمدی در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشته: پورمحمدی هم سانسور را تجربه کرد.

ماموران امر به معروف طالبان،‌ تصویر چهره هادی چوپان را در بازار کابل پوشانده اند.

دفاع پایداری از علیرضا پناهیان تا کجا ادامه دارد؟ تاکنون سانسور سخنان منصور ارضی مداح نزدیک به حاکمیت، حمایت همه‌جانبه ارتش سایبری و البته حضور پناهیان در جلسه فعالان اقتصادی دولت از جمله اقداماتی است که پس از جنجال سخنان تلویزیونی این منبری معروف انجام شده است. اتفاقاتی که نشان می‌دهد حامیان پناهیان نفوذ گسترده‌ای در نهاد‌های مختلف دارند.

صداوسیما در اقدامی عجیب با بازپخش سینمایی بادیگارد تصویر حسن روحانی و شهید بهشتی را سانسور کرد. جعفر یوسفی روزنامه نگار این ویدئو را منتشر کرده است.

به تازگی تصویری در شبکه های اجتماعی منتشر شده که نشان می دهد صداوسیما تصاویر اسرای در بند حماس در شبکه خبر را سانسور کرده است.

نام «علی دایی» در گفتگوی علی پروین توسط صداوسیما سانسور شد!

حلقه سانسور در صداوسیما در طول چهار دهه تنگ‌و‌تنگ‌تر شده است. تاجایی که این رسانه حتی محصولات سال‌های نه چندان دور خود را یا پخش نمی‌کند یا با سانسور نمایش می‌دهد. این سانسور ها حتی در برنامه‌های تلویزیونی و پخش مجدد آن‌ها نیز دیده می‌شود.

به گزارش فراز سانسور در حکومت طالبان به موارد عجیبی رسیده است.

انتشار تصویری از سانسور «روزبه بمانی»، خواننده مشهور پاپ در بیلبوردهای تبلیغاتی کنسرت در زیباکنار در شبکه‌های اجتماعی خبرساز شده است.

اگر در سال‌های پیش، توجیه سانسور های عجیب غریب، «شرع و شریعت»‌بود، قوانین شرعی امروز در ساختمان صداوسیما بنا به چه مصلحتی تغییر یافته است؟

سطرهای جامانده از کتاب ها، محتوای تغییر کرده انیمیشن ها، سریال ها و فیلم های سینمایی، دوبله‌های وطنی با هدف تغییر روایت، تغییر ناگهانی پوشش بازیگران و محتوای یک نمایش تئاتر پس از چند شب اجرا، جابه جایی واژه ها در یک ترانه آشنا، حذف ناگهانی یک خبر و یا گزارش از یک خبرگزاری و ... چه چیزی را در ذهنتان تداعی می کند؟ شاید خاطره مشترکی که هر نسل در ایران با آن به نوعی برخورد داشت. شبیه به نوار چسبی قرمز که به صورت ضربدری بر دهان، چشم و گوشی چسبانده باشند!

علیرضا داوونژاد از سال ۱٣۵۱، با نویسندگی فیلم سینمایی «عطش»، فعالیت خود را آغاز کرد. در کارنامه بلندبالای داوونژاد، آثار خاطره انگیز بسیاری خواهید دید که او در مقام نویسنده، تهیه کننده یا کارگردان آن‌ها ظاهر شده است؛ از «تاراج»، «طوطیا» و «نیاز» تا «گردباد»، «عروس» و «روغن مار».

وضعیتی که یک روز برای سریال «می‌خواهم زنده بمانم» پیش می‌آید و یک روز برای «زخم‌کاری» نتیجه دوگانگی است که در جریان محصولات شبکه نمایش خانگی پیش آمده. ارشاد مجوز ساخت می‌دهد و ساترا مجوز نمایش. در این میان هرکدام از این دو مراکز اگر نسبت به عملکرد هم اختلاف داشته باشند، کارشکنی‌های صورت گرفته در نهایت دامن تولید کننده را خواهد گرفت.