در حومه پرهیاهوی جاکارتا، جایی که موتورهای دودزا و خیابانهای شلوغ بخشی جداییناپذیر از زندگی روزمرهاند، مردی ۳۳ ساله به نام آلبی البار راملی داستان متفاوتی برای گفتن دارد. او سالها در کارگاه کوچکش موتورسیکلت تعمیر میکرد، با دستهای روغنی و بوی تند بنزین و گریس. اما امروز، دیگر نه صدای آچار، بلکه بال زدن طوطیهای رنگارنگ ماکائو فضای خانه و زندگی او را پر کرده است.