صحنه آغازین تراژدی «ادیپ شهریار» نوشته سوفوکل، سرزمینی طاعونزده را نمایش میدهد: «لکهای سیاه در تمام سرزمین پراکنده شده و زمین را مسموم ساخته است. خانهها و مردمان آلودهاند»؛ سطرهایی که ناخداگاه با احوال این روزهایمان همخوانی دارد و گویی این لکه س