مردم ایران در سال‌های اخیر با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه بوده‌اند که تاثیری مستقیم بر زندگی شخصی و خانوادگی آن‌ها گذاشته است. گسترش فقر، ورشکستگی مالی، فروپاشی خانواده، بیکاری و اعتیاد از جمله مشکلاتی‌اند که در پی بحران‌های مالی سال‌های اخیر برای بسیاری از افراد جامعه دردسر ایجاد کرده‌اند. این دردسرها و مشکلات پس از بحران همه‌گیری کرونا رشد فزاینده‌ای یافته و کار به افزایش درصد خشونت رسیده. در این میان افزایش اختلالات روانی به شدت پررنگ شده و توجه رسانه‌ها و برخی از متخصصان این حوزه را به خود جلب کرده است.

کرونا در ایران روز‌به‌روز بیشتر می‌تازد و جان‌های بیشتری را از شهروندان می‌گیرد. روند شیوع بیماری در پیک پنجم کرونا صعودی است و هر لحظه آمار مبتلایان بیشتر می‌شود. بیمارستان‌ها تخت خالی ندارند. کمبود دارو شهروندان را مستاصل کرده است و سرم‌های تزریقی سر از بازار سیاه در آورده‌اند. با این حال روند واکسیناسیون در کشور به کندی پیش می‌رود.

قیمت‌های برخی اقلام دارو یی در اوضاع کرونایی کشور مدام در حال افزایش است و کسی هم متوجه آن نشده است.

فشارخون بالا یکی از رایج ترین بیماری های ناشی از سبک زندگی است و اغلب به عنوان یک بیماری "قاتل خاموش" شناخته می شود.

وزیر بهداشت در نامه‌ای به مدیران ستادی وزارت بهداشت و روسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌های علوم پزشکی سراسر کشور تاکید کرد که از هرگونه موضع گیری که به نحوی جانبداری سیاسی در عرصه انتخابات شوراها و یا ریاست جمهوری را تداعی کند پرهیز کنند.

صحنه آغازین تراژدی «ادیپ شهریار» نوشته سوفوکل، سرزمینی طاعون‌زده را نمایش می‌دهد: «لکه‌ای سیاه در تمام سرزمین پراکنده شده و زمین را مسموم ساخته است. خانه‌ها و مردمان آلوده‌اند»؛ سطرهایی که ناخداگاه با احوال این روزهایمان همخوانی دارد و گویی این لکه س