والد

شمردم. ۲۱ نفر بودند. لابد روی آن یکی چرخ هواپیما هم، ۲۱ نفرِ دیگر نشسته بودند. یکی دو تاشان رو به دوربین دست تکان می‌دادند. تصویر آن‌قدر وضوح ندارد که بتوانی «زوم» کُنی و روی صورت آدم‌ها دقیق بشوی؛ خطوط چهر‌ه‌‌شان را با جزییات ببینی، لبخندها را بشماری و در چشم‌ها زُل بزنی...