محمدرضا گلزار

اگر در فضای مجازی چرخیده باشید حتماً می‌دانید که مصاحبه اخیر یکی از چهره‌ه[فریبا نادری] را دیده‌اید که پرواکنش‌ترین گفت‌وگوهای چند روز گذشته در فضای رسانه‌ای بود. بازیگری که صحبت درباره محل سکونتش در زعفرانیه و مقایسه آن با ونک به نماد تازه‌ای از «فخرفروشی سلبریتی‌ها» تبدیل شد. جمله‌ای که در فضای عمومی جامعه به نمادی از فخرفروشی براساس شکاف طبقاتی تبدیل شد.

محمدرضا نجارزاده مدیر گروه اجتماعی شبکه سه سیما که در هفته‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی خبرساز شده بود، از سمت خود کنار رفت

در دو هفته‌ی گذشته فیلم‌های منتشر شده از دو جشن عروسی در شبکه‌های اجتماعی بازخورد زیادی داشتند، یکی عروسی محمدرضا گلزار و دیگری جشن عروسی یک خانواده‌ی ناشناخته‌ی ایرانی در ترکیه. توجه به ازدواج گلزار به‌عنوان یک سلبریتی طبیعی به نظر می‌آمد ولی بازخورد بالای فیلمی از افرادی کاملا ناشناخته موضوع را تغییر داد، مسئله چیز دیگری بود: ثروت آن‌ها.

«به نام نامی یزدان، تو را من برگزیدم از میان این همه خوبان، میان این گواهان بر لب آرم این سخن با تو، برای زیستن با تو، وفادار تو خواهم بود در هر لحظه در هر جا، پذیرا می شوی آیا؟»؛ این یکی از اشعار زنده‌یاد فریدون مشیری است که به گواه دخترش، در سال ۷۴ برای دوستی سروده شده بود و در سال ۸۴ و پس از مرگ مشیری، با نام پیمان زندگی در کتاب نوائی هم‌آهنگ باران، توسط نشر چشمه به چاپ رسید. شعری که امروز در قامت پدیده‌ای اجتماعی و تقریبا نوظهور ظاهر شده و با نام عقد آریایی، چند سالی‌ است که از تب و تابِ رواج آن می‌گذرد...