خانواده های بی خانمان

از قدیم گفته‌اند و شنیده‌ایم که مسجد خانه خداست و در این خانه در سال‌های دور، به روی همه باز بود؛ یعنی هم نمازگزاران در هر زمان از شبانه روز و هر در راه مانده-ابن‌السبیل- و بی خانمانی که برای صبح کردن، سرپناهی نداشت، می‌توانست به مسجد پناه ببرد. قدیم‌‌ترها برخی مساجد و حسینیه‌های تهران هم چنین نقشی داشتند؛ پناهگاهی بودند برای بی‌پناهان. اما حالا در خانه خدا، به روی بندگان معمولی و نمازخوانش، در هر ساعت از شبانه روز، باز نیست، چه برسد به روی بندگانی که جایی برای خوابیدن ندارند و به کارتن و خیابان خواب مشهورند.