قیمت بنزین موضوع مهمی در اقتصاد ایران است که از سال ۱۳۸۳ تبدیل به موضوعی سیاسی شده است. در سال ۱۳۸۳ مجلس هفتم با ریاست حداد عادل و حمایت احمد توکلی، محمدرضا باهنر و الیاس نادران، طرحی را به تصویب رساندند تا قیمتهای انرژی ثابت بماند و مثل قبل هرساله با توجه به افزایش تورم، به سادگی افزایش قیمت پیدا نکند و نام این طرح را نیز «تثبیت قیمتها» گذاشتند. از زمان تصویب این قانون، بنزین در کشور به یک موضوع حیثیتی و اجتماعی تبدیل شده که کوچکترین تغییراتی در قیمت آن، میتواند اعتراضات مردم را در پی داشته باشد.
اخیرا چند سالی است که بحث افزایش قیمت حاملهای انرژی به خصوص بنزین، در فضای سیاست داغ شده است. این موضوع در چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری که در سال ۱۴۰۳ برگزار شد، مجدد محل بحث نامزدهای انتخاباتی شد.
سعید جلیلی در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، در سوال مسعود پزشکیان در رابطه با برنامه جلیلی برای قیمت بنزین، مجدد طرح «وان» را روی میز گذاشت. طرحی که در انتخابات ۱۳۹۶ نیز از آن نام برده بود، اما به تفصیل توضیحاتی ارائه نداده بود. سرانجام در سال ۱۳۹۶ نیز حسن روحانی پیروز انتخابات شد و سعید جلیلی فرصت انجام طرح «وان» را از دست داد.
امروز امیرحسین ثابتی از افزایش قیمت بنزین سال ۱۳۹۸ که در زمان دولت روحانی انجام شد، استفاده میکند تا علیه او اظهاراتی داشته باشد. اما طرح «وان» سعید جلیلی برای حاملهای انرژی چه بود؟ آیا چیزی متفاوت با گفتمان افزایش نرخ بنزین در کشور است؟
اگر بخواهیم ساده طرح وان سعید جلیلی را توضیح دهیم، به این گونه است که دولت به هر فرد به طور مساوی مقدار مشخصی «وان» که واحد اندازهگیری حاملهای انرژی است، توزیع میکند و فرد باتوجه به وانهای موجود، میتواند قیمت مصوب انرژی را به دولت بپردازد و از انرژی استفاده کند. مثالی که خود سعید جلیلی برای این طرح میزند؛ این است که به هر فرد ۳۰ وان میدهیم که معادل ۳۰ لیتر بنزین است. فردی که مصرف بنزین بالایی دارد، از فردی که مصرف بنزین کمتری دارد، وان خریداری میکند. قیمت وان بین دونفر طبق توافق طرفین است. برای مثال هر وان را ۳ هزار تومان خریداری میکند و به پمپ بنزین قیمت مصوب بنزین مثلا هزار تومانی پرداخت میکند و بنزین میزند.
وقتی برای اولین بار این طرح بیان میشود، به ظاهر خیلی طرح خوب و به اصطلاح، «گل و بلبل» است. دولت قیمت بنزین را افزایش نمیدهد و هزار تومان میماند، اما یارانه را به مردم پرداخت میکند و افرادی که وسیله نقلیه ندارند یا مصرف کمی دارند، میتوانند وانهای خود را به فروش برسانند و کسب درآمد کنند.
سعید جلیلی و پیروان او مانند امیرحسین ثابتی، معتقدند قیمت بنزین نباید آزاد شود. در همین راستا نیز طرح وان را ارائه میدهند. اما در طرح وان چه اقدامی صورت میگیرد؟ به جای یارانه مستقیم روی قیمت، بنزین در ابتدا بین همه مردم به طور مساوی تقسیم میشود. تا اینجا همه چی خوب به نظر میرسد.
در ادامه فردی که مصرف بالاتری دارد، از دیگری «وان» میخرد. با چه قیمتی؟ قیمت آزاد به توافق یکدیگر. اینجا نخستین ایراد طرح «وان» عیان میشود. اگرآزادسازی قیمتها از نظر گفتمان تندرو در کشور محکوم است، پس چطور در چنین طرحی، به روشنی از آزادسازی قیمت بنزین استقبال میکنند؟ اگر همه افراد تصمیم بگیرند وانهای خود را با قیمت جهانی یک دلار بفروشند، چه اتفاقی میافتد؟ آیا این همان آزادسازی قیمت نیست؟ درواقع طبق این طرح ابتدا با نقاب «توزیع عادلانه»، مقدار حاملهای انرژی مانند بنزین، بین همه مردم تقسیم میشود، سپس با روشی در تضاد با عدالت، افراد آزادند هر قیمتی میخواهند حاملهای انرژی خود را بفروشند. به زبان دیگر، این طرح تلاش کرده تا ترکیبی از اقتصادهای کمونیستی و لیبرالیستی را در یک قالب بگنجاند.
اما در ادامه چه اتفاقی میافتد؟ فردی که از دیگری وان خریده است، به پمپ بنزین میرود و قیمت مصوب دولت، طبق مثال جلیلی هزار تومان را میپردازد. اینجا دومین ایراد فاحش طرح وان افشا میشود. مگر قرار نبود یارانه پنهان انرژی که روی قیمت بنزین اعمال میشود، حذف شود و یارانه مستقیم درقالب طرح وان توزیع گردد؟ درنتیجه قیمت مصوب دولتی نمیتواند هزار تومان باشد، زیرا یارانهای ندارد. پس قیمت بنزین در پمپ بنزینها آزاد خواهد شد!
مثالهای جبهه پایداری و سعید جلیلی نشان از سیاست این گروه دارد که با مثال قیمت بنزین هزارتومانی روی طرح گران کردن بنزین، نقاب دیگری بکشند اما درواقعیت طبق طرح خودشان، اساسا تصویب نرخ هزار تومانی به ازای هر لیتر بنزین امکان پذیر نیست. درنتیجه قیمت مصوب بنزین، چون یارانهای نمیگیرد، دیگر هزار تومان نخواهد بود و بنزین مصوب نیز نزدیک به قیمت جهانی میشود.
درواقع طبق طرح «وان» سعید جلیلی، قیمت بنزین در دو محل آزاد میشود؛ یکی خرید وان از افراد و دیگری قیمت پمپ بنزین، چون بودجه محدود است و در توزیع وان هزینه شده است. حال سوال اینجاست؛ آیا امیرحسین ثابتی از جزئیات طرح دولت در سایه که از آن حمایت میکند، با خبر است یا خیر؟ اگر باخبر است و برای سال ۱۳۹۸ علیه روحانی سر و صدا به پا میکند، که دچار مغالطه ریاکاری (Hypocrisy) شده است. اگر هم بی خبر است، دچار مغالطه استدلال از جهل (Argument from Ignorance) شده است.
هشدار!
در گفتوگوی فراز با دو نماینده مجلس بررسی شد:
بررسی ادعای یک نماینده مجلس