در ۵ اسفند ۱۳۴۰ با ادغام دو شرکت پیشرو و مزین به لوگویی الهامگرفته از تخت جمشید تاسیس شد. ایرانایر در دهه ۵۰ با پروازهای مستقیم به نیویورک، ناوگانی مدرن و ایمنترین رتبه جهانی در اوج بود. اما تحریمها، لغو قراردادهای ایرباس و بوئینگ پس از برجام، فرسودگی ناوگان با میانگین سنی ۲۳ سال، و سیاستهای اشتباه داخلی—ازجمله یارانههای سنگین سوخت بدون بازتاب در قیمت بلیت—آهسته آهسته این برند را به زمین زدند. حالا با تنها ۳۱ هواپیمای فعال، بدهی عظیم و سود خالص ناچیز ۱۲ میلیارد تومانی، ایرانایر برای تسویه بدهیهای خود با روند فعلی به ۳۵۰۰ سال زمان نیاز دارد! شاید مذاکرات جدید با آمریکا بارقهای از امید باشد، اما بدون اصلاحات عمیق، نوسازی ناوگان و شفافیت مالی، ایرانایر دیگر تنها یک خاطره خواهد بود؛ خاطرهای از جسارت در اوج و بیتدبیری در سقوط.
در گفتوگوی فراز با دو نماینده مجلس بررسی شد:
رادمان رسولی مهربانی در پایان نامه: فصل سوم، قسمت پنجم
جشنی برای کودکان کار
جزیره به روایت یکی از قدیمیترین ساکنانش