طی دو ماه گذشته خبرنگاران داخلی و رسانههای مستقل نهتنها در انتشار خبرها و تصاویر محدودیتهای فزایندهای داشتند، بلکه تعدادی از آنان به دلیل انجام وظیفهی شغلی خود زندانی و به جرمهایی متهم شدهاند.
رسانههای فارسیزبان خارجی و بعضی کاربران شبکههای اجتماعی از فرصت نبود و جای خالی رسانههای داخلی بیشترین بهره را برده و خبرها را در مسیر اهداف خود منتشر کردهاند.
از سوی دیگر بر خلاف تصور عموم می توان رد نظارت را بر روش انتشار اخبار تجمعهای اعتراضی در کشورهای اروپایی و آمریکا، دید و دولتها توانستهاند از همین طریق بر اذهان عمومی اثر بگذارند.
شاید خوشبینترین افراد هم پس از شکست سنگین تاریخی برابر انگلیس و شکستن بینی بیرانوند، فکر نمیکردند تیم ملی بتواند در مسابقهی بعدی بازی قابل توجهی داشته باشد و با نتیجهی خوبی برنده شود.
ظاهرا دلیل حضور یگان ویژه در خیابان، احتمال باخت تیم ملی و تکرار شرایطی مشابه اتفاقات پس از بازی اول بود.
خبرهای رسمی داخلی اوایل مهرماه تا کشته شدن بیش از ۵۰ نفردر ناآرامیها را تایید کردند ولی پس از آن رویه تغییر کرد. خبرگزاریهای رسمی و دولتی، دلیل مرگ بسیاری از معترضان را اتفاقات طبیعی و غیرطبیعی مثل تصادف، خودکشی، سقوط از بلندی و... اعلام کردند.
سیاست مقصرپنداری مردم از سوی تمامیتخواهان تندرو داخلی و توسل به تئوریهای توطئه توسط رسانههای اپوزیسون خارجی، نه تنها گرهی از آمال مردم باز نمیکند، بلکه با دامن زدن به فضای پرشبهه و غبارآلود این روزها، فرصت ارائه راهحل عبور از بحران را بیش از پیش کمرنگتر میکند.