روزنامه فرهیختگان نوشت: برای تندروی برخی افراد، از مفهوم رادیکالیسم استفاده میشود. تندروهایی که به اسم انقلاب اسلامی، رفتارهای تند و بعضاً خشن از خود نشان داده و بخش بزرگی از جامعه را از دایره انقلاب و اسلام بیرون میکنند.
عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم گفت: چگونه ممکن است شخصیتی همچون آقای ظریف که با زحمات فراوان در عرصه بینالمللی، از جمله در داووس، از منافع ملی کشور دفاع کرده است، هدف هجمه قرار گیرد، درحالیکه برای مقابله با دزدیها، فسادها و رانتخواریها، هیچ اعتراضی نمیشود؟
عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس گفت: برای من جای سوال است چطور به آقای ظریف هجمه وارد میکنند. ظریفی که در زمان وزارت خارجه از حمایت قاطعانه مقام معظم رهبری برخوردار بوده است.
حمیدرضا جلایی پور با اشاره به حملات علیه محمدجواد ظریف گفت: علت این شعارها این است اگر تلاش عقلای نظام و دولت و ظریف به ثمر برسد و از تهدیدات دشمن کم شود و راهی برای درمان تحریمها پیدا شود، این نیروهای تندرو عزا میگیرند.
اگر به رفتارهای این روزهای تندروها نگاه کنیم، متوجه کوشش جدی آنان برای ایجاد انحراف در افکارعمومی میشویم. مهمترین آن فشار سیاسی به دستگاه قضایی است که در دوره مدیریت جدید توانسته در حد متعارف از سیاست فاصله بگیرد و زیر بار منویات گروههای سیاسی نرود.
بیش از ربع قرن از عمر ۷۴ سالهاش را در مجلس شورای اسلامی گذراند. تجربه هفت دوره نمایندگی که سبب شد بیش از هر ویژگی دیگری با توانمندیاش برای لابیگری و سمت و سو دادن به آرای موافق و مخالف نمایندگان در خاطره تحولات سیاسی معاصر ایران شناخته شود. چه اینکه او به عنوان نایبرئیس ادوار هفتم، هشتم و نهم نبض فراکسیون اکثریت مجلس را حتی بیش از رؤسای وقت مجلس در دست داشت و به عنوان سیاستمدار اصولگرای معتدلی که ثبات و همکاری دولت و مجلس را به استفاده از ابزار استیضاح ترجیح میداد و با همین عقیده یک تنه خود را سپر بلای وزرا میکرد.
چیز عجیبی که در ایران وجود دارد آگاهی عمومی از واقعیتی انکارناپذیر است که عدهای افراد آن را با شدت کتمان و انکار میکنند. این واقعیت که تندروها هیچ آیندهای در ایران ندارند. بهطور طبیعی آنان هستند و زندگی میکنند ولی به لحاظ سیاسی فاقد حداقلی از شانس برای بقا هستند.
روزنامه دولت نوشت: دنبالکنندگان استیضاح همچنان در تلاشند تا تعداد بیشتری از نمایندگان را با خود همراه کنند. به همین دلیل هم روز گذشته به ثبت طرح استیضاح در سامانه مجلس اکتفا کردند و از ارسال این دو طرح با امضاهای حداقلیشان به هیأت رئیسه خودداری کردند.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: مشکلات و ناترازیهای بر زمین مانده، دیگر قابل تحمل نیست. متولی اصلی رفع اغلب این مشکلات نیز دولتها به نمایندگی تامالاختیار از حکومت هستند.
روزنامه شهرداری تهران نوشت: کشور در شرایطی است که نیاز به حرکت دارد. مردم نیز بین این و آن فرق نمیگذارند. همه یکدست حاکمیت هستند. این روزها فقط و فقط باید تلاش کرد و کشور را جلو برد. مشکلات را رفع کنیم و بار روی دوش مردم را کمتر سازیم.
روزنامه اصلاح طلب با اشاره به تجمع روز گذشته در تهران نوشته است این تجمع کنندگان با توهین به رئیس جمهور عنوان کردند پزشکیان اگر خط خودش را از افرادی که در فتنهها فعال بودند جدا نکند به عاقبت بنیصدر دچار خواهد شد.
همزمان با تحرکات دشمنان ملت ایران و تهدیدهائی که توسط تروریستهای تکفیری و همدستان آنها در منطقه علیه مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی صورت میگیرد، یک جریان مشکوک نیز در داخل کشور به تخریب دولت و ایجاد اختلاف و شکاف میان اقشار مردم روی آورده است.
کد خبر: ۸۶۶۵۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۹/۲۷
انتقاد روزنامه اصولگرا به تجمع دیروز تندروها علیه رئیسجمهور:
روز یکشنبه ویدئویی از تجمع حامیان امر به معروف در فضای مجازی پربازدید شد. یکی از افراد حاضر در این تجمع در صحبتهای خود خطاب به دولت این جملات را مطرح کرد: « ما به شما دستور میدهیم و امر و نهی میکنیم که باید تلآویو و حیفا را با خاک یکسان کنید و گرنه همین مردم شما را برکنار خواهند کرد.»
آیا سعید جلیلی، حمید رسائی و دیگر تندروها یی که در مجلس، روزنامه کیهان یا تریبونهای نماز جمعه هستند، این را نمیدانند که اگر تصمیمی برای مذاکره با آمریکا یا بررسی پیشنهاد طرف مقابل و همچنین گفتوگو با تروئیکای اروپایی گرفته شده باشد، به حاکمیت مربوط است نه دولت پزشکیان، روحانی، رئیسی یا هر شخص دیگر؟
تحولات سوریه موجب نگرانیهای عمیقی شده است. ظاهر ماجرا آن است که با توجه به اشتغالات دولتهای ایران، سوریه و روسیه و نیز جنبش حزبالله به تحولات ناشی از پیامدهای ۷ اکتبر و جنگ اوکراین، مخالفان دولت اسد از فرصت استفاده کرده و تهاجم خود علیه دولت مرکزی را آغاز کردهاند! اما ظواهر امر نشان میدهد این همه ماجرا نیست.
روزنامه فرهیختگان نوشت: قالیباف در مواجهه با مجلس کار دشواری در پیش دارد. فاصلهگذاری با دولت در عین همراهی تنها اقدامی نیست که او باید انجام دهد. رئیس مجلس با گروهی رادیکال در مجلس مواجه است که در تقابل با دولت و در ادامه تسویهحسابهای سیاسی خود با دولت چهاردهم به دنبال تند کردن فضای سیاسیاند و از هر بهانهای برای تاخت به دولت استفاده میکنند و اگر مجلس همراستا با دولت حرکت کند آن را به زدوبند سیاسی و حمایت بیچون و چرا از دولت متهم میکنند.
اگر نگوییم دولت چهاردهم با بیسابقهترین و انبوهترین مشکلات تاریخ معاصر روبهرو است حداقل یکی از دورانهای سخت با نابسامانیها و تهدیدها و خطرهای گوناگون را سپری میکند.