کمبود بیمارستان

در سکوت سنگین راهروی بیمارستان، دختری هر شب چشم انتظار معجزه‌ای است؛ معجزه‌ای که شاید مادرش، زنی ۶۲ ساله، یک بار دیگر چشمانش را باز کند، راه برود و لبخند بزند. اما آنچه این دختر می‌بیند، فقط سِرم و دستگاه تنفس و ناامیدی است. قصه‌ای که از یک درد ساده زانو شروع شد، حالا به جنگی میان مرگ و زندگی در بخش مراقبت‌های ویژه کشیده است؛ نبردی که مادرش ممکن است در آن تنها بماند، نه به‌خاطر بیماری بلکه به‌خاطر نبودِ یک «تخت».

دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، حق مسلم هر شهروند است. با این حال، در بسیاری از شهرستان‌های ایران، این حق به دلیل کمبود بیمارستان و تخت بیمارستانی و همچنین فقدان متخصصان پزشکی، به طور کامل نقض می‌شود.

عفونت‌های بیمارستانی هنوز در ایران قربانی می‌گیرند. هرچند که آمار‌های دقیقی از مرگ‌ومیر ناشی از عفونت بیمارستانی وجود ندارد، اما برخی مطالعات شیوع آن را در ایران ۰.۳۲ تا ۱.۹ درصد برآورد کردند. این آمار وقتی نگران کننده می‌شوند که بدانیم حدود ۷۰ درصد بیمارستان‌های کشور فرسوده هستند و همین فرسودگی از عوامل اصلی ابتلا به عفونت بیمارستانی است. این همان چالشی است که نظام سلامت ایران را تهدید می‌کند و جان‌های بسیاری را در سال‌های آتی به خطر خواهد انداخت.

در فاصله‌ی ۳۰ شهریور تا ۱۰ مهر از ۴۰ نوزاد بستری شده در NICU بیمارستان هاجر شهرکرد، ۶ نوزاد فوت کردند. مرگ بعضی از نوزادان به دلیل عفونت خون باعث شد بخش مراقبت‌های ویژه تعطیل و تحقیقات درباره‌ی علت عفونت و فوت آغاز شود.