ایران و چین

نگرانی‌ها درباره سرنوشت ۲۱۱ اثر نفیس تارخ ایران آنقدر زیاد شد، که سرانجام جبرئیل نوکنده، رییس کل موزه ملی ایران به حرف آمد. او گفته این آثار که آذر ۱۴۰۲، در دولت سیزدهم از ایران به چین فرستاده شده بودند، سرانجام در فروردین ۱۴۰۴به کشور بازگشتند. اظهارنظری که البته پرسش‌های زیادی را برانگیخته و نگرانی‌ها درباره وضعیت این آثار همچنان پابرجاست. چراکه مشخص نیست این آثار تحت چه قرارداد و چارچوب مشخصی برای نمایش به چین فرستاده شدند و چرا دوره نمایش آنها که قرار بود شش ماه باشد، حدود ۱۵ ماه به درازا کشید؟ چرا تا پیش از افشای اخباری درباره این آثار، رییس موزه ملی هیچ خبری از بازگشت آنها در فروردین ۱۴۰۴ نداده بود؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، ابتدا باید اصل این ماجرا را مرور کنیم و ببینیم که آثار تاریخی ایران چرا سر از چین در آورد و چگونه رفته‌رفته نگرانی‌ها درباره سرنوشت این آثار برانگیخته شد؟

وزیرخارجه ناپدیدشده چین پس از یک ماه برکنار شد. کنگره ملی خلق که نهاد قانون‌گذاری حزب کمونیست چین است بار دیگر «وانگ یی» وزیر خارجه پیشین، از مقامات پرنفوذ حزب وزیر خارجه شد.

به نظر می‌رسد با واقعیت‌های اقتصادی موجود و همچنین شرایط تحمیل شده به کشور در سال‌های اخیر، دستیابی به نتایج مثبت در اقتصاد ایران، مستلزم تغییرات اساسی در سیاست‌های خارجی است و عضویت صرف در سازمان‌های شرقی یا غربی، به تنهایی راهگشا نخواهد بود.

۵۵ درصد از صادرات غیرنفتی کشور، فراورده‌های نفتی، گازها، میعانات گازی و محصولات پتروشیمی است. ۲۷ درصد از صادرات غیرنفتی نیز محصولات معدنی است. که بیشتر آن‌ها در اختیار دولت است. از ۱۸ درصد مابقی صادرات غیرنفتی نیز بیشتر آن توسط بنگاه‌های اقتصادی و شرکت‌هایی که توسط دستگاه‌های حاکمیتی ایجاد شده‌اند صورت می‌گیرد.

اگر آقای بذرپاش طبق مواضع قبلی‌اش معتقد به لزوم اطلاع افکار عمومی از برنامه‌های دولت است، چرا این اطلاع‌رسانی را در خصوص ماجرای تفاهم ایران و چین برای ساخت مسکن انجام نمی‌دهد؟ چطور از نظر او افکار عمومی باید در جریان کوچکترین جزئیات مذاکرات هسته‌ای باشد، اما در جریان یک تفاهم ساده برای ساخت مسکن نباشد؟ آیا اساسا این پنهانکاری دلیل آن نیست که دولت نتوانسته با کشوری که آن را نزدیک‌ترین شریک خود می‌داند، بر سر موضوع مسکن به تفاهم برسد؟

چارچوب روابط اقتصادی ایران و چین ، به طور ذاتی از یک «ائتلاف استراتژیک» فاصله دارد.

هو چون هوآ معاون نخست وزیر چین با اشاره به سوابق تاریخی روابط ایران و چین ، اظهار داشت: اراده چین برای توسعه روابط راهبردی جامع با ایران هیچ گاه تغییر نمی کند. چین از حاکمیت ملی، تمامیت ارضی و عزت ملی ایران و مبارزه با دخالت خارجی حمایت می کند. دو طرف در این زمینه باید بصورت قاطع از همدیگر پشتیبانی کرده و در زمینه مبارزه با تروریسم نیز همکاری ها و هماهنگی های خود را تقویت کنند.

چرا ابرقدرت شرق، ایران را به عنوان شریک تجاری‌اش در بازار انرژی انتخاب نکرده است؟ چرا نزدیکی فکری ایران و چین در مورد آمریکا و غرب، به درد پیشبرد منافع اقتصادی ایران در منطقه نخورده است؟

با وجود گذشت چند ماه از نهایی شدن توافق ۲۵ ساله ایران و چین ، هنوز بخش خصوصی به جزئیات دقیق این برنامه و نحوه اجرای آن دسترسی پیدا نکرده است.

اتاق بازرگانی تهران از فراهم شدن مقدمات لازم برای حضور شرکت‌های ایرانی در ابر پروژه کمربند – جاده خبر داد.

یقینا همه توافقنامه‌ها برای اینکه جنبه اجرایی پیدا کند و در قبال آن تعهد وجود داشته باشد باید به مجلس بیاید و مجلس آن را تصویب کند/گفته شده جزییات را بعدا به مجلس ارائه می‌دهند.

رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین می‌گوید میان امضای توافق ۲۵ ساله ایران و چین و اجرای آن در عمل باید مذاکرات پروژه محور و جزئی در دستور کار قرار بگیرد.

یک نهاد آمریکایی با اشاره به جوانب مختلف گسترش همکاری ها میان ایران و چین گفت که روابط چین و ایران در یک همکاری محدود عمل گرایانه ریشه دارد اما در سال های اخیر توسعه یافته و به شراکتی رسیده که بیشتر در تقابل با نظام بین المللی تحت رهبری آمریکاست.