همهگیری بسیاری خانوارها را متأثر کرده و به مرگهای متعددی در جهان انجامیده است. خسارات جانبی این واقعه در کشورهای با درآمد کم و متوسط که افراد از مراقبتهای بهداشتی، غذا و شغل مناسب بیبهرهاند، بیشتر هم بوده است. واقعیت این است که همهگیری کووید۱۹، به تحریک سایر عوامل مرگومیر نیز دامن زده است.
نه تخت خالی پیدا میشود و نه دارو و نه دستگاه اکسیژن. بسیاری از بیماران در حیاط بیمارستانها بستری شدهاند و برخی در راهرو و صندلیهای انتظار. امکانات نیست. وزیر بهداشت هم در مورد برپایی بیمارستان صحرایی گفته است، این کار عملا بیفایده است؛ چون نه تخت داریم و نه هیچ امکانات بیمارستانی دیگر. همه اینها در حالیست که کرونا در حال تاختوتاز در کشور و گرفتن قربانیهای فراوان است.
غریبانه است که یک بار خودکشی کنی، دوستانت تو را به بیمارستان ببرند اما روانپزشکان تشخیص دهند «افکار فعال خودکشی » نداری، ترخیص بشوی و برگردی به همان جا که بودی. همان جایی که خواسته بودی به زندگیت خاتمه بدهی...